บางลำพู ย่านเก่าแก่ที่มีเสน่ห์มากๆ ที่หนึ่งในกรุงเทพ เพราะมีทั้งของกิน เต็มไปด้วยผู้คนที่ใช้ชีวิตกันมาอย่างยาวนานรวมถึงวัฒนธรรมด้วย เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งชุมชนที่ทำให้เราหวนย้อนถึงความเก่าแก่ของกรุงเทพ ด้วยสถาปัตยกรรมหรือแม้กระทั่งร้านค้าต่างๆ ที่เปิดมาอย่างยาวนานเลยก็ว่าได้ ส่วนพิพิธบางลำพูก็เป็นที่ๆ จะทำให้เราได้เรียนรู้อดีตอันสวยงามและความรุ่งเรืองของความเป็นบางลำพูได้อย่างดีเลยล่ะค่ะ ถ้าใครว่างๆ มีเวลาซัก 2 - 3 ชั่วโมง ย้อนดูการใช้ชีวิตในอดีตของคนบางลำพูที่นี่ก็เพลินดีแถมทำให้เราตืนตาตื่นใจได้อย่างดีเลยล่ะค่ะ

การเดินทาง

- ฺเดินทางเริ่มกันที่ BTS จตุจักร(หรือ BTS หมอชิตนั่นล่ะ)

- ฺต่อรถเมล์สาย 3 ฝั่งถนนเส้นที่ตรงไปอนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

- ฺจับ Google Map ไปลงที่ป้อมพระสุเมรุ

- เมื่อใน google แมปบอกว่าเลี้ยวขวาสุดท้ายแล้วถึง รถจะไม่เลี้ยวไปทางป้อม แต่พอถึงสี่แยกให้ลงทันที

- เมื่อลงแล้ว เดินย้อนกลับมาทางเดิมเพื่อเลี้ยวซ้ายเดินตาม Map ไปเจอป้อมพระสุเมรุปุ๊ป ก็ถึงพิพิธบางลำพูข้างๆ ทันทีจ้า

จากที่เห็นใน google map ว่าจริงๆ เราต้องเลี้ยวแต่รถเมล์จะตรงไปนะคะ พอผ่านปุ๊ปให้ลงป้ายแรกทันทีแล้วเดินย้อนกับมาตามทางค่ะ

ลงตรงนี้ปุ๊ป (รถจะจอดฝั่งตรงข้าม ให้ข้ามถนนกลับมา) แล้วเดินย้อนกลับมา

หลังจากข้ามถนนมาจากฝั่งที่ลงรถ ก็เดินย้อนไปตามทางนี้เลยค่ะ

พอถึงแยกก็เลี้ยวซ้ายก็จะเห็นป้อมอยู่ไม่ไกลแล้วววว

พิพิธบางลำพู หากันง่ายๆเพราะอยู่ข้างๆ ป้อมพระสุเมรุ นี่เอง หลังจากมาถึงก็เดินไปลงทะเบียนด้านในได้เลย จะมีเข้าเป็นรอบ เข้าชมรอบแรกเวลา 10.00 น. และเข้าชมรอบสุดท้ายเวลา 16.00 น. โดยจะมีวิทยากรคอยให้ความรู้ เริ่มต้นกันด้วยพิพิธภัณฑ์เหรียญ ไปเรื่อยๆ ไปจนถึงเรื่องราวความเป็นบางลำพูที่พิเศษและมีความตื่นตาตื่นใจไม่น้อยเลย ใครอยากรู้ว่าจะเป็นยังไง ต้องไปดูด้วยตัวเองนะคะ

ห้องนิทรรศการที่แสดงถึงความเป็นมา และบทบาทหน้าที่ของกรมธนารักษ์ที่จะดูแลรักษาทรัพย์สินของแผ่นดินทั้งทรัพย์สินมีค่าอย่างไร รวมถึงการดูแลรักษาด้วยค่ะ

นอกจากนี้ยังมีความเก๋ ด้วยการจำลองสถานที่เก่าแก่ ที่เหมือนเป็นสัญลักษณ์ของบางลำพูไว้ที่นี่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นรถราง ร้านแผ่นเสียง คณะละครต่างๆ

พิพิธบางลำพู กับเรื่องราวเก่าๆ จากคนเก่าๆ แถมในรอบเดียวกันที่เราเข้าชมยังมีคุณลุงคนนึงมากับครอบครัวด้วย ทุกครั้งที่คุณลุงเห็นของเก่าๆ ที่จัดแสดงไว้ คุณลุงมักยิ้มแล้วบอกว่า อันนี้เคยใช้ตอนวัยรุ่น แต่ความเป็นจริงแล้วเวลามันผ่านมากว่า 40 กว่าปีเห็นจะได้ กลายเป็นว่า สำหรับคนอื่นๆ มันกลายเป็นของเก่า แต่สำหรับลุงแล้ว มันเหมือนเพิ่งจะผ่านไป ทำให้นึกขึ้นได้ว่า ก็จริงของเวลามันนะ บางอย่างที่เราเหมือนเพิ่งเลิกใช้ไปแต่เด็กบางคนกลับบอกว่าไม่เคยรู้จัก...เวลามันผ่านไปเร็วแต่สิ่งที่เดินทางช้ากว่าเวลากลับเป็นความรู้สึกและความทรงจำของเราเองซะอย่างนั้นลยเนอะ =)

ฝากติดตามเพจด้วยนะคะ :: ฉัน ไป ไหน มา::

https://www.facebook.com/%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%...