แดดดี ดอกไม้สวย

ถึงแม้นว่าเราจะออกจากตลาดบางน้ำผึ้งด้วยอาการหนักท้องเบากระเป๋า แต่ความตั้งใจของเรายังไม่เปลี่ยนแปลง แผนยังคงเดิม "ปั้นจักรยานเที่ยวบางน้ำผึ้งรอบใหญ่"

ออกจากตลาดบางน้ำผึ้งมาบนเส้นทางที่ไม่ไกลนัก แต่ด้วยความที่แแดดดี แถมรถเยอะทำให้เราใช้เวลาไปโขอยู่ ยิ่งแดดร้อนเรี่ยวแรงเราก็ยิ่งถอยกว่าที่เราจะปั่นจักรยานแบบจ่ายกับข้าว และบีเอ็มเอ็ก มาถึงจุดถัดมาเลยเล่นเอาลิ้นห้อย "วัดพราหมณ์" เป็นจุดที่ว่า

เราแทบมองไม่เห็นเลยว่า บริเวณใดเป็น "วัด" เพราะเหมือนเป็นที่อยู่อาศัยประเภท "บ้าน" เสียมากกว่า มีองค์พระคเณศองค์ใหญ่ยักษ์ที่ยังสร้างไม่เสร็จตั้งอยู่ภายในบริเวณ มีหนูซึ่งเป็นบริวารห้อมล้อมอยู่จำนวนหนึ่ง และมีพระคเณศองค์เล็กสีทองอร่ามอยู่อีกองค์หนึ่ง

กำยานจุดบูชา

ในบริเวณเดียวกันนอกจากจะมีการปลูกไม้นานาพันธุ์แล้ว ยังศาลเล็ก ๆ อยู่ใต้ต้นไทร จะเรียกว่าศาลก็ไม่เชิงนัก เพราะบริเวณจะมีแท่นวางเครื่องบูชา และชุดไทยสีเหลืองทองอร่ามแขวนไว้หนึ่งชุดพร้อมกับสิ่งที่ดูเหมือนกรอบประตูทรงปราสาทอีกหนึ่งชิ้นเท่านั้น

เราใช้เวลาอยู่กับวัดพราหมณ์ และพระคเณศองค์ใหญ่อยู่นานพอควร ใช่ว่าจะมีอะไรให้ชื่นชมนักหนา แต่ด้วยความร้อนของอากาศและแดดที่แผดเผา เล่นเอาเราแทบหมดแรก หนึ่งในพวกเราถึงกับบ่นว่าอยากทิ้งรถจักรยานและขึ้นมอเตอร์ไซด์ไปท่าเรือเลยด้วยซ้ำไป เรานั่งอยู่นานพอควรจนตัดสินใจปั่นฝ่าแดดออกมาสถานที่ ๆ นิยมเรียกว่า "ปอด" นั่นก็คือ "สวนศรีนครเขื่อนขันธ์"

"สวนศรีนครเขื่อนขันธ์" หรือ "ปอด"

"สวนศรีนครเขื่อนขันธ์"

สวนศรีนครเขื่อนขันธ์ หรือที่หลาย ๆ คนนิยมเรียกว่า "ปอด" เป็นส่วนสาธารณะขนาดใหญ่ มีต้นไม้ใบหญ้าครื้มไปหมด จึงเป็นที่มาของคำว่า "ปอด" บรรยากาศภายในร่มรื่อน หลาย ๆ คน หลาย ๆ คู่นำอาหารมานั่งกินกันแบบปิ๊กนิ๊ก สนุกสนาน หนุ่มสาวจับคู่นั่งคุย ดูนก ดูน้ำดูปลา บริเวณบึ่งน้ำขนาดใหญ่ เรานั่งพักเพลิดเพลินกับความร่มรื่น และถือว่าเป็นการหลบร้อนอีกแบบนึง จนรู้สึกว่าแรงเริ่มกลับมาแล้ว จึงออกปั่นจักรยานกันต่อ

พิพิธภัณฑ์ปลากัดไทย

พิพิธภัณฑ์ปลากัดไทย เป็นสถานที่เพาะเลี้ยงปลากัด แบบเปิดให้ชมตั้งแต่การผสมพันธุ์ การอนุบาล จนกระทั้งโตเต็มวัย ที่นี่มีปลากัดหลากสายพันธุ์แต่กระนั้นฉันก็ยังว่ามัน้อยเกินไป

พื้นที่บริเวณพิพิธภัณฑ์ปลากัด

ปลากัดสายพันธุ์ต่าง ๆ

ปลากัดจีนจะมีความพริ้วและสวยงามของครีบ

ปลากัดในช่วงอายุต่าง ๆ

อุปกรณ์เลี้ยงปลา

บ้านทรงต่าง ๆ ในพิพิธภัณฑ์ปลากัดไทย

พระพุทธรูปที่บริเวณพิพิธภัณฑ์ปลากัดไทย

ที่บริเวณพิพิธภัณฑ์ปลากัดไทยนั้น มีร้านกาแฟเล็ก ๆ น่ารักไว้ค่อยให้บริการแก่นักท่องเที่ยว เราเดินดูปลากันได้ไม่นาน ก็มานั่งพักกันที่บริเวณร้านกาแฟ ความร้อนทำให้เราเหนื่อยอ่อนจนเห็นได้ชัด และเมื่อแรงถดถอย แผนการต่าง ๆ ที่วางไว้ ก็ดูท่าจะมีอันล่มไม่เป็นท่า เราถึงกับหยิบแผนที่ขึ้นมาพิจารณาอีกครั้ง และทำการปรับเปลี่ยนแผนโดยเร็ว

เรามุ่งหน้าปั่นจักรยานไปยังท่าเรือที่ใกล้ที่สุด ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับท่าเรือคลองเตย ตรงไหนของคลองเตยก็ไม่รู่ แต่ด้วยความที่น้องร่วมทริปเธอก็ไม่ไหวแล้ว เราตัดสินใจทิ้งรถจักรยานไว้ที่ท่าเรือ เพราะทางร้านจักรยานเขาจะมีการจ้างคนมาเก็บจักรยานยังสถานที่ต่างบนเกาะเป็นประจำทุกเย็นอยู่แล้ว

แม่น้ำเจ้าพระยาบริเวณปากอ่าว ท่าเรือคลองเตยเวลานี้แห้งมาก เรือหลายลำจอดเกยตื่นอยู่ที่ท่า เรื่อที่มารับเราข้ามฟากไปนั่นเป็นเรื่องเครื่องคูโบต้าคันเล็ก ๆ ที่ต้องพาเราข้ามความกว้างของแม่น้ำช่วงนี้ไปยังท่าเรือคลองเตยที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ก่อนจะกลับบ้านเราแวะหาราดหน้าผัดซีอิ้วแถว ๆ ท่าเรือคลองเตยเพื่อรองท้องก่อนกลับ และได้นั่งทบทวนความผิดพลาดการเดินทางในทริปนี้ที่ทำให้เราไม่บรรลุถึงฝั่งฝัน แต่อย่างไรก็ตาม เราคงจะต้องมาแก้มือกันอีก และครั้งต่อไปเราต้องบรรลุถึงการปั่นจักรยานรอบใหญ่ให้จงได้