ทิ้งตัว ปล่อยเวลา ให้ใจให้สัมผัสกับลมทะเลที่ภูเก็ต

ตั๋วเครื่องบินช่วงโปรหนึ่งใบ กับที่พักที่แลกแต้มมา...

เช้าวันจันทร์ที่เป็นวันนักขัตฤกษ์ก็ไม่ใช่ วันหยุดก็ไม่เชิง เพราะบังเอิญได้ตั๋วเครื่องบินช่วงลดราคาและแลกแต้มได้ที่พักราคาถูกมาก็เลยเป็นโอกาสที่ทำให้ได้ใช้วันลาพักร้อนซัก 3 วันจนได้ และแน่ล่ะ ปลายทางครั้งนี้ของเราก็คือ “ภูเก็ต” ที่ๆ ตั๋วโปรออกมาบ่อยเหลือเกิน และเป็นที่ๆ เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลยซักอย่างเดียว

ก็ถ้าเราถามวิกิพีเดีย มันก็จะบอกว่า ภูเก็ต เป็นจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ของประเทศไทย เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย อยู่ในทะเลอันดามัน จังหวัดที่ใกล้เคียงทางทิศเหนือ คือ จังหวัดพังงา ทางทิศตะวันออก คือ จังหวัดพังงาและจังหวัดกระบี่ ทั้งเกาะล้อมรอบด้วยมหาสมุทรอินเดีย บลาๆ แต่เหมือนอ่านไปก็ไม่ได้ทำให้เราสนใจเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่า จริงๆ แล้ว เราจะไปที่นี่ทำไม?

เก็บกระเป๋ามุ่งหน้าสู่ที่ๆ เรียกว่า ภูเก็ต

มาสนามบินแบบไม่ได้เตรียมตัว

พร้อมกระเป๋าเป้ใบเล็กอีกหนึ่งใบ

บอกตัวเองว่า เอาล่ะ ลองไปเดินทางแบบไม่มีแผนการอะไรกันซักครั้งในชีวิตกันเถอะนะ

ด้วยตั๋วโปรจากสายการบินดังก็ทำให้เราต้องมาขึ้นเครื่องในเวลาตีสอง กว่าจะมาถึงภูเก็ตก็ประมาณตีห้าเห็นจะได้ รออีกนิดอีกหน่อยก็เช้าแล้ว ได้เวลาออกไปผจญเมืองภูเก็ตกันแล้วล่ะ

แต่เราไม่รู้มาก่อนเลย... ว่าภูเก็ตมันหารถประจำทางยากขนาดนี้

ทำให้เราต้องเดินเข้าๆ ออกๆ สนามบินกันเป็นสวนสนุก เพื่อหารถไปหาด กมลา..

ปรากฏว่าสุดท้ายก็ต้องพึ่งพาแกร๊บ ที่เจ็บกับค่าเสียหายไปพอสมควร จนทำให้เราเริ่มนึกแล้วว่า แล้วเราจะอยู่ที่นี่แบบประหยัดยังไงล่ะเนี่ย!

เอาเถอะ มาถึงนี่คงกลับไปได้แล้ว สุดท้ายพี่แกร๊บที่ใจดีก็พาเราฝ่ามาถึง หาดกมลาจนได้

สวัสดี หาดกมลา แห่งภูเก็ต

และด้วยความไม่รู้อะไรเลย และเริ่มเห็นแววความลำบากทางการเงิน ทำให้วันแรก เราต้องกลับมาตั้งสติใหม่ และตกลงใจกับตัวเองว่า วันนี้จะทำเพียงแค่ไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกริมชายหาดหน้าโรงแรมและหาอะไรกินเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นพอ

แล้วมันมีอะไรที่หาดกมลา

เช้าวันถัดมา ในเมื่อค่ารถมันแพงนัก เราคนจริง วิถีคนงบน้อย มองซ้ายมองขวา เห็นฝรั่งเดินเลียบถนนขึ้นเขากันไปไอ้เราก็เลยลองเซิร์ชกูเกิ้ลดูว่าเขาไปทำอะไรกัน ก็ได้พบว่า มันแอบมีจุดชมวิวเล็กๆ ซ่อนอยู่ระหว่างทาง เราก็ได้ตัดสินใจว่า

เอาล่ะ ลองเดินดูซักหน่อยแล้วกัน

ไปดูวิวของวันใหม่

ที่จุดชมวิวแหลมสิงห์...

เหมือนเราได้ใกล้เจอจุดหมายของการมาภูเก็ต...

จุดชมวิวที่ไม่ค่อยมีคน

นานๆ จะมีผ่านมาซักคน

กับการที่เราได้นั่งมองไปสุดลูกหู ลูกตา มองน้ำทะเลสีเขียว แล้วก็ทำให้เรานึกได้ว่าเราชอบทะเลใต้มากแค่ไหน น้ำใส ลมเย็น ก็ทำให้เราได้พักสงบได้ดีเชียวล่ะ

หลังจากนั้นไม่นานก็ได้เจอกับสาวๆ พื้นที่ ที่พากันมานั่งดูวิว ก็เลยได้มีโอกาสถามว่า ถ้าเดินไปอีกจะเป็นอะไร ก็ได้คำตอบมาว่า

เราจะเจอ ชายหาดสุรินทร์ ที่ไม่ได้อยู่สุรินทร์!

แค่นั่งนิ่งๆ ก็พอแล้ว...

และแล้วก็ถึงวันที่เราต้องเดินทางกลับกันแล้ว และหลังจากเราเดินทางมาถึงสนามบินภูเก็ตและดูนาฬิกาว่ายังเหลือเวลาอีกมาก เราก็ค้นพบในกูเกิ้ลแมปว่า ใกล้ๆ สนามบินมีอีกที่นึงซ่อนอยู่! ที่ๆ เราสามารถเดินไปได้จากสนามบินนี่เอง

หาดในยาง อุทยานแห่งชาติสิรินาถ ภูเก็ต

ที่ๆ เงียบสงบ ไร้ซึ่งความวุ่นวายจากผู้คน และความสกปรกของทะเล ที่ๆ ใจของเราได้พักผ่อนอย่างแท้จริง

ที่ๆ ไม่รู้ว่าจะมาทำไมก็ทำให้เราประทับใจในแบบของมัน เพราะอย่างน้อยเราก็ได้พักผ่อนจริงๆ ไม่ต้องไปกระวนกระวายหาว่าจะไปเที่ยวตรงไหนให้เยอะแยะ (เพราะเราไม่มีเงินพอจะไปไหนยังไงล่ะ 55555) แค่เดินออกมา ได้หลับตาลงซักพัก ให้นิ้วได้สัมผัสกับลมที่พัด รับรู้ว่าลมมันกำลังสัมผัส หายใจเอาไอทะเล ปล่อยใจไม่ต้องคิดอะไร แค่ซักพักก็ทำให้ใจเราสงบลงได้แล้ว พร้อมแล้วที่จะกลับไปเผชิญกับวันใหม่ ในวันพรุ่งนี้ ในที่ๆ รอคอยเราอยู่

-----

ฝากเพจด้วยนะคะ

ด้วยรัก

ฉัน ไป ไหน มา

https://www.facebook.com/Chanpainaimaa/