บันทึก... เมื่อชีวิตร้อยเรียงกับศิลปะที่หมู่บ้านฮเยฮวา

เราแกะตัวเองออกจากฟิลเตอร์สีฟ้าหม่นๆ ของความหนาวเย็นในกรุงโซล

ในเดือนที่หนาวเย็นเช่นเดือนธันวาคม น้อยคนที่อยากจะออกจากบ้านที่มีฮีทเตอร์อุ่นๆ ในกรุงโซลออกไปเดินเที่ยวเล่นที่ไหน โดยเฉพาะคนไทยทั้งตัวและหัวใจที่น้อยครั้งในหนึ่งปีผิวจะได้สัมผัสกับอากาศหนาวๆ ซักครั้งในประเทศตัวเองแบบเรา แต่วันหนึ่งในทริปการไปเกาหลีในหน้าโคตรหนาวนั้น เราก็แกะตัวเองออกมาจากฟิลเตอร์บลูๆ ของเกาหลีใต้นี่ได้

ออกเดินทางด้วยรถไฟใต้ดินมาลงสถานีฮเยฮวา (혜화역) ทางออกที่สอง

เดินมาจนถึงหมู่บ้านฮเยฮวา และเขานักซาน

ที่ๆ ชีวิตได้ร้อยเรียงอยู่คู่กับศิลปะอย่างเต็มที่

เมื่อเราถูกโอบล้อมไปด้วยศิลปะ ที่สร้างด้วยมือ

ศิลปะไม่ว่าที่ไหนก็มักเต็มไปด้วยเรื่องราว

ที่ เข้าใจบ้าง และ ไม่เข้าใจบ้าง

แต่เสน่ห์ของมันสำหรับเราก็คือมันเป็นสิ่งที่สร้างมาจากเรื่องราวและความรู้สึกเสมอ

หมู่บ้านฮเยฮวาก็เช่นกัน...

หลายบ้านถูกลบทิ้งไป แต่อีกไม่น้อยที่ยังคงอยู่ เป็นหมู่บ้านที่โอบล้อมเราไปด้วยศิลปะ ด้วยความเชื่อ ด้วยความรักและด้วยการใส่ใจ

แต่ก็เงียบสงบ

เหมือนภาพวาดที่มีเสียง แต่เงียบสงบ

ความเงียบสงบมันกลับทำให้เสียงของศิลปะมันชัดเจนมากขึ้น มันมีไอเดีย มีการถ่ายทอด

ปรับปรุงสภาพแวดล้อมด้วยไอเดีย

หมู่บ้านนี้เกิดจากความต้องการที่อยากจะปรับปรุงสภาพแวดล้อมให้น่าอยู่ จนเกิดเป็นภาพวาด เป็นศิลปะอย่างที่เห็น

ศิลปะที่หล่อหลอมคนขึ้นมาพร้อมๆ กับหมู่บ้าน

กลายเป็นสถานที่ ที่ไม่เพียงแค่น่ารัก แต่ยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นอีกด้วยล่ะ

ด้วยรัก

#AloneNotLonely