ออกจากวัดภูเก็ต ก็เข้าหมวดของดีเมืองปัวกันเลยทีเดียว เรามุ่งตรงไปยังแลนมาร์คยอดฮิตอีกแห่งของเมืองปัว นั่นก็คือ ร้านกาแฟบ้านไทลื้อ ที่ใครที่มาที่นี่ต้องแวะมาดื่มกาแฟดี ๆ แกล้มวิวงาม ๆ แถมขนมอร่อย ๆ อีกด้วย

ร้านนี้เป็นร้านที่ตั้งอยู่กลางทุ่งดอกเสี้ยนฝรั่ง มีสะพานไม้เป็นพื้นที่ให้แสดงผลงานทางศิลปะผ้าทอ และผ้าพิมพ์ พี่ชอบอกว่า ผ้าพิมพ์ผ้าทอนี้ บางส่วนก็เป็นผ้าพื้นเมือง บางส่วนก็เป็นผ้าจากทางลาว ที่นำมาโชว์และจำหน่าย

ร้านกาแฟตกแต่งด้วยวัสดุและเฟอร์นิเจอร์แบบง่าย ๆ แต่มีเสน่ห์

มุมพักผ่อนที่ตกแต่งด้วยผ้าพื้นเมืองสวย ๆ จนแทบไม่อยากนั่ง

ทำเป็นขนำเล็ก ๆ เป็นจุด ๆ ให้เลือกนั่งชมวิวได้ตามสบาย

ลงไปด้านล่าง เป็นดงดอกเสี้ยนฝรั่ง

แขวนผ้าสวย ๆ ไว้โชว์ ไว้ขาย และเป็นแบล็กกราวน์ให้นักท่องเที่ยวได้ถ่ายภาพสวย ๆ

สะพานไม้ไผ่ยาว ๆ ให้เดินได้บรรยากาศ

ขึ้นมาด้านบน เป็นร้านลำดวนผ้าทอ ที่เป็นร้านขึ้นหน้าขึ้นตาของเมืองปัว มีผ้าทอหลากหลายทั้งผ้าที่ยังไม่ได้ตัด และผ้าที่แปรรูปเป็นเสื้อผ้าสำเร็จรูปแล้ว ราคาไม่แพง

ขับรถต่อออกมาไม่นานนัก พี่ชอว่าจะพาไปกินข้าวเหนียว เราก็งง ๆ ข้าวเหนียวอะไร ที่ไหนได้ ร้านข้าวหลามป้าเพ็ญ เป็นอีกร้านที่ถือเป็นของดีเมืองปัว ร้านเก่าแก่ดั้งเดิม มีทั้งสูตรดั้งเดิมและสูตรปรับปรุงใหม่ ให้เข้ายุคเข้าสมัย อย่างไส้มันม่วง แต่บอกเลยว่า ถึงเนื้อข้าวเหนียว และถึงเนื้อไส้มาก ข้าวเหนียวหนุบ ไส้หนับ ๆ มัน ๆ หวาน ๆ กลมกล่อมกับข้าวเหนียวที่ไม่มัน แถมเต็มกระบอกไม่ต้องกลัวว่าจะยัดอะไรมาอีกด้วย

ข้าวหลามมีทั้งกระบอกใหญ่ กระบอกเล็ก รสชาติดั้งเดิม และปรับปรุงใหม่

นั่งทำกันเห็น ๆ

แกะโชว์อีกต่างหาก