วันที่ 2 ของการเป็นลูกสาวพวน..

ตื่นแต่เช้าตรู่ นั่งรถวิถีถิ่น รับลม ห่มไอแดด ไปวัดท่าแดง อำเภอปากพลี ที่เรียกวัดท่าแดงก็เพราะ สมัยก่อนนู่น ดินบริเวณนี้สีแดง วัดนี้มีประวัติศาตร์ยาวนาน เพราะเป็นจุดเริ่มต้นของการตั้งถิ่นฐานชุมชนพวนในไทย

แวะศึกษาปริศนาธรรม ภาพนู่นต่ำที่วัดศรีมงคล ปริศนาธรรมเป็นข้อความสั้น ๆ ง่าย ๆ ที่มีความหมายลึกซึ้ง ยากอยู่ตรงที่จะอธิบายยังไงให้เพื่อนต่างชาติเข้าใจ เพื่อนต่างชาติก็มีน้ำใจพยายามพยักหน้าหงึ่ก ๆ

และแล้ว.. ฝนเทลงมา เทลงมา เทลงมา อากาศจากที่อบอ้าวก็กลายเป็นชุ่มชื่น เย็นสบาย กลางคืนนี่แอบหนาว

ระหว่างที่รอฝนหยุด ครูสุภาพเปิดบ้านโชว์กรุสมบัติโบราณ สิ่งของต่าง ๆ มีอายุ 3 - 4 ชั่วอายุคน สิ่งของหลายอย่างคือไม่เห็นเลย เช่น ทะนานข้าวเปลือก ..ร้องเพลงรีรีข้าวสารในหัว

ร้องยังไม่ทันจบเพลง กลิ่นหอมลอยมากระแทกจมูก ครูสุภาพนั่งปิ่งข้าวจี่พวนอยู่ใต้ถุนบ้าน ชีวิตนี้ไม่เคยกินข้าวจี่เลย ได้ลองกินแบบมีไส้และแบบไม่มี ตอนนี้รู้ละ ทำเป็นด้วยนาจา

ฝนหยุดหมาด ๆ ได้เวลาช่วยชาวบ้านไทยพวนดำนา ฝีมือการดำก็ไม่แย่ ปักแล้วกล้าตั้งตรง เสียวที่สุดคือ กลัวสัตว์ประหลาดที่อยู่ใต้น้ำ ด้วยความที่น้ำสีน้ำตาลโคลน ๆ ไม่สามารถมองเห็นได้เลยว่าจะโดนบุกตอนไหน

ดำนาดูทรงแล้วไม่รอด ย้ายไปเรียนการเย็บไม้กวาด เย็บผ้าว่ายาก เจอไม้กวาดเข้าไป เอ๋อเลยค่ะ แม่ครูบอกว่าแป๊ปเดียวเสร็จ นั่งเย็บไปจะ 1 ชั่วโมง เสร็จไป 12%

เคลื่อนพลไปสวนทองมลของพี่มล สวนเกษตรอินทรีย์ครบเครื่อง ซึ่งได้รับการสนับสนุนทางวิชาการจากมหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ มีตั้งแต่ปุ๋ยอินทรีย์ น้ำหมักจุลินทรีย์ เลี้ยงไก่ไข่ พืชสมุนไพร ทำถ่าน ฯลฯ

ส่วนตัวสนใจการเลี้ยงไส้เดือน พันธุ์บลูเวิร์ม พฤติกรรมของไส้เดือนคือ อาศัยอยู่ใต้ดินทำให้ดินร่วนซุย และขึ้นมาขี้บนดิน ชอบที่ขี้ของไส้เดือนมีประโยชน์ต่อต้นไม้ใบหญ้า ทุกอย่างในสวนเป็นแบบพอมีพอกินพอเพียง ถ้าเหลือก็แบ่งปัน

หลังจากเรียนรู้กรรมวิธีเกษตรอินทรีย์นานา ก็ไปเก็บหน่อไม้ ฝัก ดอกอัญชัน ไข่ไก่ สำหรับทำอาหาร เป็นมื้อที่กินแล้วรู้สึกว่าปลอดภัยเพราะปลอดสารพิษ

เห็นแม่ของพี่มลนั่งชิวอยู่คนเดียว ทักทายซะหน่อย กลัวแกเหงา

วันนี้เหนื่อยแต่คุ้ม ได้ลองทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ๆ และอยากจะมีชีวิตแฮปปี้ ๆ ต่อไป (แบบยายป่าน) เพื่อลองทำสิ่งใหม่ ๆ