Bagan : Myanmar
พุกาม : เมียนมาร์ 'Arnold Toynbee' นักประวัติศาสตร์และโบราณคดีชาวอังกฤษกล่าวไว้
“See Bagan and live, See Ankor Wat and die”
เราจึงอยากมีโอกาสได้มาเห็นด้วยตาตัวเองสักครั้ง ทุ่งเจดีย์ 4,000 องค์ อาณาจักรแห่งแรกในประวัติศาสตร์พม่า จะยิ่งใหญ่อย่างที่ใครเขาว่าเอาไว้รึเปล่า เมียนมาร์จะน่ากลัวอย่างที่คิดไหม ปะ...
บ่ายคล้อยขับเกวียนกลับบ้าน ถนนลาดยาง กับ ลูกรังทางเกวียน มากันเป็นฝูงๆ
เมื่อคืนถึงเมืองพุกาม(Bagan) ดึกดื่นค่ำคืน เราจึงวาปมาเช้าวันใหม่ที่ 'ตลาดเช้ายองอู' (Nyaung u Market) ตลาดขนาดใหญ่ของที่นี่เลย
มีความตลาดคล้ายบ้านเรา ของแห้งก็มีมา
คนพม่าเรียกปาท่องโก๋ว่า "จาก๊วย"
ผักพื้นบ้านมากมาย เเค่ผักก็ตื่นเต้นเเล้วไม่เหมือนบ้านเราเลยย
ตลาดยองอู ตลาดสดขนาดใหญ่ (มวากก) ในพุกาม ที่นี่ขายซื้อทุ๊กอย่างตั้งเเต่ทานาคายันรถกระบะ ตลาดเปิดสายๆ ไปยันเย็นๆ 4-5 โมงเย็น
ยิ้มหวานแบบนี้ ได้มาหลังจากเดินเข้าไปขอถ่ายรูปเลยแหละ ถ่ายเสร็จพี่เขายื่นดอกกุหลาบให้ด้วยยย จิตใจดีสุด รักเลย
ที่เห็นเเขวนเป็นเเผงสารพัดชา คนพม่านิยมกินชา มากเรียกได้ว่ามากที่สุดในโลก เเต่เเปลกที่นิยมกินชาร้อนทุกร้านอาหารมักจะมีน้ำชาให้กินฟรีเสมอ ทั้งๆที่ประเทศก็ร้อนมาก
น้อนต้องแอบมาเที่ยวเเน่ๆ
แผงปลา ปลาตัวเขื่อง เอาจริงพี่คนนี้ออกสื่อบ่อยนะ คุ้นปะ
เกิร์ลแก๊งซ์แห่งแผงไก่สด
เเบกะดิน พอใจก็ซื้อขายกันไป
แผงหมากกก ดูตาชั่งมือ นี่สิ อู้วหูวววว
เคยเห็นแต่ที่ใช้ลูกเหล็กถ่วงชั่งน้ำหนัก ที่นี่มีบ้างที่ใช้ถ่านไฟฉายถ่วงน้ำหนักแทน
สิ่เป็นงที่เห็นได้ทุกที่เลยนะ กินหมากกันทุกหย่อมหญ้า
เจดีย์เจดีย์ชเวซิกง (Shwezigon Paya) เจดีย์สำคัญของเมือง สร้างมาตั้งเเต่สมัยพุกาม ก็ประมาณพันกว่าปี ภายในบรรจุพระเกี้ยวเขี้ยวของพระพุทธเจ้า คนพม่าบอกว่าเป็น 1 ใน 4 วัดที่จะต้องมาสักการะไม่งั้นมาไม่ถึงพุกาม ส่วนคนไทยว่าเป็นมหาเจดีย์ 1 ใน 5 ต้องมาไหว้ เเอบกระซิบว่าในวัดมีเดีย์องค์เล็กองค์หนึงศักดิ์สิทธิ์มากขอพรอะไรสำริดผลหมดเลย
น่ารักดีเน๊าะ มาวัดกันทั้งครอบครัว พาลูกมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
นี่ เข้าเมืองเก่าพุกาม(Old Bagan) อันเป็นที่ตั้งของทุ่งเจดีย์ 4000 องค์ เราจะเห็นรถม้า(กรุ๊บกรุ๊บ) แบบนี้ตลอดทาง มีบริการนำชมด้วยรถม้าด้วยนะ
วัดติโลมินโล (Hitlominlo) วิเจติยวิหารขนาดใหญ่ ใหญ่จนต้องร้องว้าว ในเจดีย์มีพระพุทธรูปทั้งสี่ทิศเเทนพระพุทธรูปในภัทรกัลป์ ในวัดมีของที่ระลึกขายอยู่เต็มไปหมด ใช้เวลาซื้อชอปเอ้ยไหว้ไปซะนานเลย
วิหารนี้ก่อด้วยอิฐ สภาพสมบูรณ์มาก จนไม่น่าเชื่อว่าสร้างมาพันกว่าปีเเล้ว
ด้านหน้าทางเข้าวัด ดูขนาดวัดกับคนสิ
พอหลังกลับมาเจอภาพนี้เลย ปัจจุบันคนพม่ายังนิยมใช้เกวียนกันอยู่เยอะเลย ประทับใจมากๆ
ไฮไลท์ของพุกามที่ทุกคนต้องมาเยือน
วัดอนันทเจดีย์ (Ananda chedi) เป็น 1 ใน 4 ที่คนพม่าที่มาพุกามต้องมาสักการะให้ได้ เพราะภายในเจดีย์ประดิษฐานพระเขี้ยวเก้วของพระพุทธเจ้า เเละถือเป็นต้นเเบบ ให้กับเจติยวิหารของพม่าในยุคถัดๆ มา
พระพุทธรูปยืนที่ประดิษฐานภายในเจดีย์ สังเกตดูดีๆ องค์พระจะอมยิ้มอยู่หากเรายืนมองอยู่ในระยะใกล้ๆ และจะหน้าบึ้งเมื่อเรามองจากระยะไกล
ไม่น่าเชื่อว่าเจดีย์จะสร้างมาพันกว่าปีเเล้ว ขนาดพม่าเเผ่นดินไหวที่นี่ยังไม่เป็นไรเลย
ด้านนอกวิหารเป็นลานขนาดใหญ่ มีสิงห์คอยเฝ้าวัดอยู่ที่มุมของเจดีย์มีทุกด้านเลย
ที่พม่าเราต้องถอดรองเท้าตั้งเเต่ประตูวัดกัยเลยนะ
วัดมนูหะ ประวัติบอกว่าผู้สร้างเป็นกษัตริย์มอญที่โดนจับมาเป็นเชลย ได้รับอนุญาตให้สร้างวัด เลยสร้างพระขนาดใหญ่คับวิหาร แสดงออกถึงความอึดอัดที่ถูกจับตัวมาเป็นเชลย ใกล้ๆ กันยังสร้างพระนอนปางปรินิพานอีกองค์นึง แต่ที่พิเศษคือ พระองค์นี้มีรอยยิ้ม กษัตริย์มอญจะสื่อว่า ความตายเท่านั้นคือทางออก คือความเป็นอิสระ
ร้านขายของที่ระลึกมีทั่วไป ของเด็ดพุกามต้องนี่เลย เครื่องเขิน มีหลายรูปแบบนะ เลือกซื้อได้เลยราคาก็แล้วเเต่ต่อลอง เเต่เหมาะซื้อกลับเป็นของฝาก
ริมน้ำอิรวดี ตรงนี้เป็นท่าเรือข้ามไปอีกฝั่ง
ถ้ามาพุกามทางเรือจะเห็นเจดีย์นี้เป็นองค์แรกของพุกาม เป็นสัญลักษณ์ว่าเรามาถึงพุกามแล้ว
เจดีย์บูปยา จุดชมวิวริมเเม่น้ำอิรวดี
วาปมาเช้าตรู่วันที่สอง ติดอกติดใจกลับมาขึ้นที่เจดีย์ชเวสันดอว์อีกครั้ง อื้อหือออ
ประตูเมืองตะระบะ เป็นประตูเมืองพุกามโบราณ ที่เหลืออยู่จุดเดียว หน้าประตูมีนัต (ผีนัต ผู้คอยปกปักรักษาเมือง) อยู่ในซุ้มคนพม่ายังนิยมกราบไหว้บูชา
อาหารพื้นเมืองพม่ามาในแบบบุฟเฟ่ต์ มื้อนี้มีกับข้าว 16 อย่างไม่รวมเครื่องเคียง ฟินอย่างบอกไม่ถูก ไม่อิ่มไม่เลิกไม่หมดไม่ว่า ราคาเคียง 70 บาทต่อหัว
ไกด์สุดหล่อ พี่เนวิเกต๋อย คอยอำนวยความสะดวกให้เลาทุกอย่างตลอดทริป ใครไปเที่ยวพม่าเรียกใช้บริการพี่ต๋อยได้เสมอ พี่เเกพูดภาษาไทยคล่องปร๋อเลย
(ราคามาตรฐานของไกด์พม่าวันละ 40 เหรียญ (ประมาณ 1,200 บาท) ชื่อ มิสเตอร์บุญรัต หรือพี่ต๋อย โทร+959979991970)
นักประวัติศาสตร์และโบราณคดีชาวอังกฤษกล่าวไว้
“การได้เห็นนครวัดสักครั้ง จะทำให้คุณตายตาหลับ แต่การได้เห็นพุกาม จะทำให้คุณอยากมีชีวิตอยู่เพื่อรอรุ่งอรุณของวันพรุ่งนี้”
คำกล่าวนี้ไม่เกินเลยไปแม้แต่คำเดียว มันสุดมากเว้ยยยยย ย ย มีความยิ่งใหญ่อลังการวิงวังเวียงเว่อร์มาก ผู้คนเป็นมิตร ใจดีมาก คนส่วนใหญ่พูดและฟังภาษาไทยได้ ดูเหมือนคนที่นี่จะชอบคนไทยมาก เขาบอกว่าตอนมาทำงานที่ไทย คนไทยช่วยเหลือเขาเยอะมาก อาหารโดนใจมาก ถ้าชอบเครื่องเทศกับอาหารมาลายู การเดินทางต้องใช้ความทรหดอดทนประมาณนึงเลย แต่ปลายทางมันดีมาก รวมๆแล้วมีสเน่ห์ รักที่นี่
ติดตามผลงานได้ที่นี่เลยจ้า แค่อยากออกไป
แค่อยากออกไป
วันพุธที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 เวลา 00.39 น.