ลุยโลกกว้างที่ดานัง (ตอนที่ 4)

highlights:

• วิวดาดฟ้าที่ Memory hostel danang
• สะพานมังกรและตลาดไนท์
• ความวายป่วงเพราะใช้เน็ตไม่ได้ TT^TT
  

---------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่เราสู้มวลมหาประชาชีไม่ไหว [ลุยโลกกว้างที่ดานัง (ตอนที่ 3)] ก็เลยลงมาที่ข้างล่างก่อนเวลาที่นัดไว้ เลยลองทักแชทที่เราคุยกับชัทเทิลบัสเมื่อเช้าไปว่าเขาสามารถมารับเราก่อนเวลาได้ไหม ซึ่งไม่ได้เหมือนตอนขามานะจ๊ะ เพราะเขาต้องไปรับคนอื่นๆ ด้วย เราก็เลยไปถ่ายๆ รูปเล่นรอ ระหว่างนั้นเพื่อนเราเริ่มสังเกตว่าเน็ตมันเริ่มจะเล่นไม่ได้เลยหยิบ Pocket Wi-Fi ขึ้นมาดู ปรากฏว่าแบตหมดไปแล้วจ้าาา นางตายในหน้าที่ อึดมากตั้งแต่มาถึงตอนเก้าโมงเช้าจนถึงสี่โมงเย็น เราก็เลยใช้ Power bank ชาร์ต Pocket Wi-Fi ไม่งั้นถ้าเราไม่มีเน็ตก็อาจจะคลาดกับคนขับรถก็ได้ 

พอถึง 16.30 รถก็มารับเราพอดี แต่คนขับเป็นคนละคนกับตอนเช้า แล้วคนขับคนนี้พูดภาษาอังกฤษได้ TT^TT น้ำตาจะไหล ก็เลยบอกคนขับให้ไปส่งเราที่หน้า Hostel เราเดินไม่ไหวแล้ววว ซึ่งคนขับเขาก็โอเค น่ารักสุดๆ คือถ้าใครจะมากันแค่ 2 คนแนะนำจริงๆ มันถูกกว่า Grab ครึ่งๆ แล้วก็สามารถต่อรองจุดขึ้นลงได้ ชอบมากกกกกกก

ระหว่างทางเราก็ดูวิวไป แล้วมันเป็นช่วงเวลาเลิกงานของคนเวียดนามล่ะมั้ง มวลมหาประชามอเตอร์ไซด์แบบเยอะมาก เต็มถนนเลย  *0* แถมคนที่นี่เขาใส่หมวกกันน็อคกันทุกคนด้วย ไม่เหมือนบ้านเรา 5555

และแล้วเราก็ได้มายลโฉม Hostel ที่เราจองไว้อย่างเต็มตา อันนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับเพื่อนเรา นางหาที่พักเก่งม๊าก วิวดี ราคาถูก อยู่ติดริมแม่น้ำฮานและ Danang Cathedral จองผ่าน Agoda ราคา 894.88 บาท/2คน/2คืน ตกคืนละสองร้อยนิดๆ แถมมีอาหารเช้าให้กินด๊วยยย *0* ดูวิวกับกินข้าวก็คุ้มแล้วงั้นอะ 55555

ข้างซ้ายอยู่ใกล้กับ Danang Cathedral ใกล้แบบใกล้มากกกกกก

ข้างขวาอยู่ติดริมแม่น้ำฮาน เสียดายตอนที่เราถ่ายตรงสะพานมังกรเขายังไม่ได้เปิดไฟ แล้วเราจะไปหาข้าวเย็นกินกันตรงนู้นนนนนนนนนนอีกฟากของแม่น้ำ แถวหัวสะพานมังกร ด้วยการเดิน!!! ใช่จ้ะเดินนนน เดินชมวิวเกือบสองกิโลอะแมรรรรร่ 555555555

ตอนเดินไปก็กระดี๊กระด๊าถ่ายรูปเล่นกันใหญ่ เพื่อนก็เริ่มสังเกตและว่าเน็ตต่อไม่ได้ เราก็ต่อไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรก็ยังคงถ่ายรูปเล่นต่อไปเรื่อยๆ เพราะไม่ได้ใช้เน็ตอยู่แล้ว เดินไปได้เกือบครึ่งทางตรงน้องเหลืองเค้าก็เปิดไฟเล่นไฟสลับสีกัน สวยมากกกก คือถ้ามาตอนเสาร์อาทิตย์สามทุ่มจะเห็นน้องเหลืองพ่นไฟได้ด้วย แต่ประเด็นคือเรากลับวันเสาร์ไง ไม่ได้เห็นแน่นอน 5555

โฮ่ เดินกันมาตั้งนานเพิ่งจะถึงหาง TT^TT แล้วจากหางถึงหัวอะแมรรร่ เกือบกิโล เป็นสะพานที่ใหญ่มากจริงๆ ความดีงามของสะพานนี้คือมีทางเท้าให้เดินแบบกว้างมาก แล้วมีทางลอดใต้สะพานแบบไม่ต้องข้ามถนนด้วย ปลอดภัยสุดๆ

เราก็เดินกันมาเรื่อยๆ จนถึงหัวน้องเหลือง ตาน้องเป็นรูปหัวใจปิ๊งปิ๊งด้วยย น่าร๊ากกก >///<

แล้วน้องก็ป๊อปมาก มีคนมาถ่ายรูปเต็มทางเท้าแบบไม่ขาดสายเลย

ในที่สุด ก็มาถึงแล้วจ้าาาาาาา น้ำตาจะไหล ไกลมากกกกกก ตลาด Son tra night market เหมือนตลาดนัดบ้านเราเลยจ้าาาา มีไอติม มีของพื้นเมือง มีของฝาก พื้นที่ก็กว้างขวางเลยแหละเดินให้ทั่วรอบนึงก็เหนื่อยอยู่

เดินๆ ไปเจอ หมี่ก่วง (mì quảng) สั่งแบบใส่ทุกอย่าง ราคา 50.000 VND ตอนแรกก็คิดว่าแพง แต่ให้เยอะแบบกินได้ 2 คนอะ ซื้อแล้วก็ไปนั่งกินที่โต๊ะข้างหลังได้เลยเป็นโต๊ะเตี้ยๆ เก้าอี้เตี้ยๆ ปวดเข่ามากแมรรร่ แต่ไม่เป็นไร หมี่ก่วงอร่อยให้อภัยได้ อร่อยแบบที่ไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่ม แค่ต้องคลุกๆ ให้เข้ากันก็พอ ชอบมาก ดีกว่าอาหารบน Bana hills ตั้งเยอะ

อันนี้เรียกอะไรไม่รู้ หน้าตาคล้ายขนมเบื้องไทย เลยถามว่า "How much?" ป้าแกบอก 20.000 VND แล้วเดินมาอีกหน่อยเจอเจ้าถิ่นยืนแบงค์ 10.000 VND ต่อหน้าต่อตา TT^TT เจ็บปวดดด ราคามันขึ้นมาเท่านึงเลยอะ

เราก็เดินกันไปเรื่อยๆ จนครบรอบตลาดแล้ว อยากกลับแล้ว เลยคิดว่าจะเรียก Grab เพื่อนก็บอกว่าเน็ตมันใช้ไม่ได้นะ เราก็ลองต่อดู เออมันไม่ได้จริงด้วย ระหว่างลองต่อเน็ตกัน คือ ณ จุดนั้นเดินไม่ไหวแล้วก็พากันมาหาที่นั่ง ขนาดน้องมังกรขาวอยู่ใกล้แค่นี้ยังไม่มีปัญญาเดินไปถ่ายรูปเลย TT^TT ลองต่อเน็ตแล้วก็ไม่ได้ ลองต่อ Danang wifi ก็ไม่ได้ เห็นรถแท็กซี่จอดอยู่ตรงหน้าก็ไม่กล้าขึ้นราคาน่าจะบานปลาย เพราะที่นี่เขาขึ้นชื่อ 

ถ้าเน็ตจะหมดมันแทบเป็นไปไม่ได้เลย จำได้ไหมตอนที่เรามาถึง เราซื้อซิมแบบ Unlimited Data หมายความว่าเราจะใช้เท่าไหร่ก็ได้ใช่ไหม จนถึงแปดวัน นี่เพิ่งจะวันแรกคืนแรก เราก็คิดว่าเอ้อมันอาจจะสัญญาณไม่ดีก็ได้ คิดโคตรบวก 55555555555

เรานั่งทำใจกันนานมาก ปวดเท้าสุดๆ สุดท้ายแล้วเราก็เลือกการเดินกลับจ้ะ 2 กิโลเบาๆ TT^TT มนุษย์เราที่ชอบการเดินเป็นอย่างยิ่ง พอต้องเดินกลับนี่ไม่อยากเดินแล้ว ฮรืออออออ กัดฟันเดินกันมาถึง Hostel ที่เดินไปพักไป 

พอมาถึงเราก็เห็นว่ามีพนักงานนั่งอยู่ 3 คน เราก็เลยเลือก ถามพี่ผู้หญิงว่าทำไมเน็ตเราใช้ไม่ได้นู้นนี่ พี่เขาก็พูดขึ้นมาว่าอาจจะต้องเติมตังหรือเปล่า เราก็ ห๊ะ เราซื้อแบบ Unlimited Data นะ เรายังจะต้องเติมตังอีกหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยยยย (แล้วทุกวันนี้เราก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไม เน็ต Unlimited Data ถึงต้องเติมตังเข้าไป ใครรู้ช่วยบอกเราที)

จบวันแรกไปหยั่งเยิน แผ่นแปะแก้ปวดที่เราซื้อจากเมืองไทยไป 40 แผ่น ก็ประโคมแปะๆ ไปเลยจ้าาาาา 5555 คิดถูกแล้วที่ซื้อมาเยอะขนาดนี้อะ ส่วนตอนหน้าเราจะลำบากยังไงที่ไหนต่อ โปรดติดตามตอน [ลุยโลกกว้างที่ดานัง (ตอนที่ 5)] หรือติดตามการเดินทางอื่นๆ ของเราได้ที่ เพจ "Try to Try ก็แค่ออกไปลอง" แล้วจะรู้ว่าการก้าวออกจาก Comfort zone ของตัวเองมันสนุกแค่ไหน