ถ้าหากพูดถึงเมืองจีนหลายๆคนมักจะนึกถึงเมืองหลักอย่างปักกิ่ง ซึ่งเราก็คือหนึ่งในนั้นจนกระทั่งวันที่เราหาข้อมูลสถานที่เที่ยวในปักกิ่งและเผลอไปเจอคำว่า "Tianjin ; เทียนจิน" พร้อมกับรูป Tianjin Eye ด้วยรูปที่สะดุดตาในครั้งนั้นทำให้เราตัดสินใจทักไลน์หาเพื่อนสมัยมัธยมที่กำลังเรียนต่ออยู่ที่จีน ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าเพื่อนเรียนอยู่ที่เมืองไหน

Dear...เดอะแก๊งมัธยมต้น

T : "เดียรู้จักเทียนจินป่ะ" ประโยคทักทายที่ไม่รู้อะไรดลใจให้ทักไปถามเรื่องนี้

D : "เห้ยยยย อยากจะบอกว่าเราเรียนที่นี่แหละ" ประโยคตอบกลับที่ทำให้ทริปเทียนจินในครั้งนี้เกิดขึ้น (เนื่องจากเรามีข้อมูลเกี่ยวกับเทียนจินไม่มากพอ ถ้าไม่ได้ข้อมูลบางส่วนจากเพื่อนในตอนนั้นทริปเทียนจินของเราอาจจะไม่ได้เกิดขึ้นเลยก็ได้)                                                                                                      

                                                                                     
2019-12-30 Beijing south railway station

เวลาประมาณ 8 โมงเช้า เราออกเดินทางด้วยรถไฟความเร็วสูงที่ได้ทำการจองตั๋วไว้ล่วงหน้าผ่านทาง จองตั๋วรถไฟจีน | ราคา ตารางเวลา บริการจัดส่งตั๋ว | Trip.com ซึ่งออกเดินทางจาก Beijing south railway station ไปยัง Tianjin railway station โดยใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง

เราตั้งต้นทริปเทียนจินไว้ที่ Tianjin railway station และนั่ง Subway ไปลงที่สถานี Jinwan square แล้วเดินเลียบแม่น้ำไห่ (Hai river) ไปเรื่อยๆตาม Maps ที่ปักหมุดไว้ตามนี้เลยค่ะ

📍จากสถานี Jinwan Square

📍Jiefang Bridge, Jiefang N Rd, Heping, Tianjin, จีน

📍Century Clock, Hebei District, Tianjin, จีน

📍Aoshi Customs Music Park, Hebei Qu, จีน

📍Italian Style Town Pier, Pedestrian St, Hebei District, Tianjin, จีน

📍原奥匈帝国驻天津领事馆 จีน Tianjin, Hebei District, Jianguo Rd, 153号

📍Wanghailou Christian Church, 292 Shizilin St, Hebei District, Tianjin, จีน

📍Tianjin Eye, Hongqiao Qu, Tianjin Shi, จีน

ใช้เวลาเดินจากสถานี Jiwan square ประมาณ 10 นาที ก็ถึง Jiefang bridge

ซึ่งตรงข้ามก็จะเป็นวงเวียนหอนาฬิกาเซ็นจูรี่ (Century clock)

หลังจากเดินชิวไม่แคร์สภาพอากาศก็เกิดอาการปวดฉี่ขึ้นมา เลยแวะเข้าห้องน้ำเคลื่อนที่ที่จอดไว้ข้างแม่น้ำ และความพีคมันอยู่ตรงนี้ค่ะซิส!! หลังจากถลกกางเกงกำลังจะนั่งลง โทรศัพท์ดันตกลงไปในโถส้วม (โถแบบนั่งยอง) ที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ทำให้มองไม่เห็นตัวโถข้างล่าง เลยรีบวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากป้าที่เฝ้าห้องน้ำ ในใจตอนนั้นร้องไห้ไม่มีน้ำตาแล้วค่ะ ข้อมูลทุกอย่างอยู่ในโทรศัพท์แถมยังพูดภาษาจีนไม่ได้ จะไปเที่ยวต่อยังไง หรือจะต้องกลับไทยเลย แล้วจะติดต่อสถานทูตยังไง ความกังวลเกิดขึ้นในหัวเต็มไปหมด

และ

ฉัน : Hey sis, my phone dropped 

ป้า : @#&^$ &*^! (โบกมือพร้อมท่าทางไม่สะทกสะท้าน และพูดอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง)

ฉัน : in water closet (ชี้ไปที่โถ), help me!

ป้า : #@&$^ (ยังคงท่าทางเดิม) 

ฉัน : help me pleaseee, help สิโว้ยยยยยยย 

ระหว่างนั้นก็หันไปเห็นไม้ม็อบ เลยหยิบไปเขี่ยฟองสบู่จึงเห็นว่าโทรศัพท์ไม่ได้ร่วงลงคอห่านไป 

พระเจ้ายังช่วยไว้อยู่ค่ะ🤣🤣🤣 โทรศัพท์ไม่เป็นอะไร ยังสามารถพาไปเที่ยวต่อได้

หลังจากผ่านเหตุการณ์ระทึกขวัญไป เราก็เดินตาม Maps ต่อไปเรื่อยๆจนถึง Aoshi customs music park

ซึ่งจะอยู่ไม่ไกลจากอิตาเลียนทาวน์ 

เดินเล่นอยู่ในอิตาเลียนทาวน์อยู่พักใหญ่เลยค่ะ เพราะมีมุมให้เดินเล่นเยอะมากกก

มุมถ่ายรูปก็เช่นกัน

เดินเพลินจนรู้สึกว่า “เดี๋ยวจะไปที่อื่นต่อไม่ทัน”

จึงตัดสินใจเดินออกมาจากอิตาเลียนทาวน์ แล้วเดินเลียบแม่น้ำไห่ตามหมุดที่ปักไว้

ใช้เวลาเดินไม่ถึง 20 นาที ก็มาถึงยังหมุดที่ปักไว้ว่า 原奥匈帝国驻天津领事馆 จีน Tianjin, Hebei District, Jianguo Rd, 153号 (คือกงสุลออสเตรีย-ฮังการี ประจำเทียนจินนั่นเองค่ะ)

เสร็จแล้วก็เดินต่อไปเรื่อยๆ

ผ่านโบสถ์ Wanghailou

เริ่มเห็นสะพานจินกัง (Jingang bridge) แบบใกล้ๆ

แล้วก็ไปสิ้นสุดที่เทียนจินอาย (Tianjin eye) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของมหานครลูกครึ่งจีน-ยุโรป แห่งนี้

***ขอเพิ่มเติมแพลนเดิมที่เราวางไว้จริงๆจะมี St. Joseph’s church, Five great avenue และ Tianjin binhai library ซึ่งถ้าใครได้มีโอกาสไปเยือนเมืองเทียนจิน เราอยากให้ไปมาก แต่ด้วยสภาพอากาศที่หนาวจัดและลมแรงมากในวันนั้น เราจึงตัดสินใจเดินกลับไปนั่งรอรถไฟเพื่อกลับปักกิ่งก่อน 1 ชั่วโมง

ด้วยความที่มีเวลาเหลือชิวๆประมาณ 1 ชั่วโมง ก็เลยนั่งแชทไลน์คุยกับเพื่อนถึงเรื่องระทึกขวัญโทรศัพท์ตกส้วมไปเมื่อตอนเช้า จน...

ตกรถไฟกลับปักกิ่งค่ะ!

รถไฟจีนออกตรงเวลาเป๊ะ!

ตั๋วเดิมขากลับที่จองไว้คือ 5 โมงครึ่ง เพราะเมื่อถึงปักกิ่งเราจะต้องรีบเก็บกระเป๋าแล้วนั่งรถไฟต่อไปยังฮาร์บินตอน 3ทุ่ม แต่เรานั่งเล่นจนไม่ดูเวลา รู้ตัวอีกทีจากเสียงประกาศของรถไฟขบวนถัดไปที่จะเข้าเทียบชานชาลา เราจึงรีบวิ่งไปเปลี่ยนตั๋วใหม่ตามคำแนะนำจากพนักงานตรวจตั๋ว ซึ่งเขาช่วยเหลือดีมาก เราได้ตั๋วใหม่เป็น 6 โมงครึ่งโดยที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มแต่อย่างใด และกลับถึงปักกิ่งประมาณ 1 ทุ่มนิดๆ

Bye bye เทียนจิน 

แล้วเราจะกลับไปแก้ตัวใหม่นะ : )