หลังจากชีวิตมัวเอาแต่วิ่ง...วิ่ง...วิ่ง...วิ่งเทรล...วิ่งถนน
วิ่งเทรลก็ไม่ได้มีเวลาดื่มด่ำสัมผัสธรรมชาติ...เพราะเส้นทางการวิ่งของฉันคือการทำเวลา
จนไม่ได้เงยหน้ามองธรรมชาติที่อยู่ข้างหน้า ฉันมองแค่นาฬิกา คู่แข่ง จนลืมสิ่งรอบข้าง
ทำให้ไม่ได้เข้าไปสัมผัสวิถีธรรมชาติของป่า เหมือนแต่ก่อน
ช่วงนี้ฉันเริ่มกลับมาเงยหน้ามองฟ้า มองสิ่งรอบข้าง ไม่เร่งรีบ ค่อยไป ค่อยก้าว
ชื่นชม หยุดมอง หยุดพักหายใจยาว ๆ
ฉันเป็นคนแม่สาย แต่ป่าแถบแม่สาย ฉันมีโอกาสได้ไปขึ้นแต่ดอยจ้อง หรือดอยนางนอนนั่นเอง
เรียกว่าขึ้นเกือบทุกปี (ถ้าว่าง) แต่ทุก ๆ ปี ฉันก็ยังเห็นความเปลี่ยนแปลงของป่าตลอดเวลา
...ล่าสุดที่ผ่านมา 22 ม.ค.62 พี่ต๋อง แกเป็นสายล่าภูเขา ที่ไหนยาก ๆ พี่แกจะไปล่า ไล่เก็บความสวย
รอบนี้พี่เลยชวนเรา กับน้องอีก 2 คน ไปเดินขึ้นเขา บ้านนาปง #ป่าหลังบ้าน
โอกาสแบบนี้หาได้ยาก ถ้าเราไม่ได้ไปกับคนรู้ทางก็คงไม่มีโอกาสได้ไป
ป่าแถวแม่สาย ถือว่าอันตรายเกี่ยวกับผู้ค้ายา แต่พี่เค้าไปมาหลายรอบแล้วไม่มีอันตราย
ขับรถเข้าหมู่บ้านนาปง ผ่านวัดนาปง ไร่สับปะรด จะเห็นดอยข้างหน้า
เห็นถนนลูกรัง เราตื่นตาตื่นใจมาก เป็นคนแม่สายแต่ไม่เคยได้เข้ามาทางนี้เลย
ไม่ต้องบรรยายอะไรต่อแล้ว ดูรูปเลยดีกว่านะค่ะ
หรือจะตามเข้ามาดูคลิ๊ปได้ในหน้า Youtube ของเราได้ค่ะ
กดลิ้งค์นี้ได้เลยนะค่ะ คลิ๊ปเดินป่าบ้านนาปง
ก้มหน้าก้มตาเดิน มันเพิ่งแค่เริ่ม
คิดถึงหนัง Tomb Raider
ลงมาโดยปลอดภัย....
...ลูกข้างหลังนั่นแหล่ะที่เราขึ้นไปพิชิตมาแล้วคร้า...
คนเหนือจวนแอ่ว
วันพฤหัสที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2565 เวลา 11.02 น.