"เมื่อเราได้เดินลอดผ่านประตูบานนี้ไป อาจทำให้เราได้ย้อนกลับไปสู่ความสวยงามในอดีต
ที่หลงเหลือไว้ในปัจจุบัน"

---

             ที่แห่งนี้นับเป็นสถานที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งของเมืองกรุงเก่าของสยามประเทศ สถานที่ที่สันนิษฐานกันว่าสร้างมาตั้งแต่ พ.ศ. 1920 ครั้งสมัยขุนหลวงพะงั่ว พระมหากษัตริย์พระองค์ที่ ๓ ของกรุงศรีอยุธยา มีตำนานและเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ต่างๆ อันยาวนาน ได้ถูกกล่าวขานมาถึงปัจจุบัน 

           วันนี้เรามีโอกาสแวะมาที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และจะพลาดไม่ได้ที่จะแวะมายังวัดแห่งนี้ เราขออนุญาตพาทุกท่านที่สนใจร่วมเดินทางไปเยี่ยมชมความงามทางศิลปะ และซึมซับความเป็นอริยมงคลทางพระศาสนาไปพร้อม ๆ กับเรากันครับ

          โดยเมื่อเรามาถึง สิ่งแรกที่เราจะพบกับความสวยงามที่ยังคงอยู่มายาวนาน ที่ที่ถูกขนานนามว่าเป็นหนึ่งในแลนด์มาร์ค UNSEEN THAILAND กันเลยทีเดียวและนั่นคือ "ซุ้มประตูวัดแม่นางปลื้ม" ซุ้มประตูวัดที่ให้ความเข้มขลัง และสวยงามในคราวเดียวกัน เสมือนว่าเมื่อเราได้ก้าวย่างผ่านเขตประตูบานนี้เข้าไปแล้วไซร้ เสมือนจะทำให้เรากำลังเดินทางผ่านทะลุมิติย้อนกลับไปยังอดีตเลยก็ว่าได้ (จินตนาการล้วน ๆ )  และที่สำคัญซุ้มประตูนี้หากมองทะลุตรงไป ก็จะพบกับองค์หลวงพ่อขาวที่ประดิษฐานอยู่ภายในวิหารพอดิบพอดี

วิหารหลวงพ่อขาว

          วิหารหลังนี้เป็นวิหารแบบก่ออิฐถือปูน (จากหน้าบันมีการตกแต่งด้วยเครื่องถ้วยจีนเป็นลายเครือเถา ทำให้คาดการณ์ได้ว่าน่าจะมีการบูรณะขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 3)  ภายในวิหารเป็นที่ประดิษฐาน "พระพุทธนิมิตรมงคลศรีรัตนไตร " หรือ “หลวงพ่อขาว” ตามที่ชาวบ้านนิยมเรียกกัน 

           พระพุทธรูปปางมารวิชัย องค์นี้เป็นสีขาวตลอดทั้งองค์ ยกเว้นพระเกศาที่เป็นสีดำ พระพักตร์ยิ้มแย้มสง่างามและดูใจดี  นอกจากนั้นพระวิหารแห่งนี้ยังมีพระพุทธรูปปางยืนอุ้มบาตร ปางห้ามสมุทร ปางนาคปรก และพระสังกัจจายน์ ประดิษฐานอยู่อีกด้วย (จากข้อมูลเดิมทีประตูกลางของพระวิหารในสมัยก่อนมีไว้สำหรับพระมหากษัตริย์เสด็จผ่านเข้าออก) ด้านในพระวิหารสูงโปร่งมีเสาที่ค้ำยันหลังคาขนาดใหญ่แสดงถึงความเก่าแก่ คงความคลาสสิกและสวยงาม 

           จากคำบอกเล่าของชาวบ้านบอกว่า หลวงพ่อขาวองค์นี้ ท่านศักดิ์สิทธิ์ และเป็นที่เคารพของผู้คนเป็นอย่างมาก ถ้าหากท่านใดมาแล้วต้องลองเข้ามากราบนมัสการท่านดูดูสักครั้ง เราว่าท่านใจดีมาก ๆ เลยแหละ : )

พระอุโบสถ

           ถัดไปทางซ้ายของพระวิหารคือ พระอุโบสถ หรือโบสถ์ของวัดแม่นางปลื้ม เป็นโบสถ์ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า หน้าบันมีการตกแต่งแบบเดียวกับพระวิหาร ภายในเป็นที่ประดิษฐาน “หลวงพ่อปลื้ม” หรือ "พระพุทธมหาปิติเทวะนฤมิตปฏิมากรณ์" พระประธานปางมารวิชัยลงรักปิดทอง โดยโบสถ์แห่งนี้ไม่มีประตูด้านหลัง มีเพียงประตูด้านหน้าอย่างเดียว ดูเข้มขลังมาก ๆ 

เจดีย์องค์สำคัญ

          อีกหนึ่งไฮไลท์ของ วัดแม่นางปลื้ม คือเจดีย์ประธานขนาดใหญ่ทรงลังกา คาดว่าสร้างในสมัย พุทธศตวรรษ 20 - 21 อยู่ด้านหลังของพระวิหารหลวงพ่อขาว ตั้งตระหง่านอยู่บนฐานทักษิณสี่เหลี่ยม บนฐานมีรูปสิงห์ปูนปั้นรายรอบอยู่ 36 ตัว เป็นหนึ่งในสองเจดีย์ที่มีบริเวณฐานเป็นรูปสิงห์ของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ซึ่งเจดีย์องค์นี้นับว่าเป็นมรดกชิ้นสำคัญของ สยามเลยก็ว่าได้ นักวิชาการหลายท่านกล่าวว่าเป็นการหลอมรวมศิลปะแบบลังกาและศิลปะแบบสุพรรณที่สวยงามและทรงคุณค่า (เสียงสะท้อนอดีต, 2019)

ศาลแม่นางปลื้ม 

            มายังที่สำคัญสำหรับสายมู ต้องห้ามพลาด เมื่อเดินถัดจากเจดีย์ใหญ่มาแล้ว บริเวณด้านหลังจะเป็นที่ตั้งของ "ศาลแม่นางปลื้ม" นี่คืออีกหนึ่งสถานที่ที่เป็นไฮไลท์ของนักสถิติ นักคณิตศาสตร์ ที่จะเวียนกันเข้ามาทั้ง ต้นเดือน และกลางเดือน ซึ่งดูได้จากสไบ และของไหว้ที่ผู้คนที่สมหวังต่างนำมาถวาย ก็น่าจะบอกได้ถึงความขลัง 

           สำหรับใครที่มาที่แห่งนี้ถึงแม้ว่าจะมาตามตัวเลขที่เป็นวัตถุประสงค์หลักแล้วก็ตาม อย่างน้อยแม่นางปลื้มก็เป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่พอจะทำให้ผู้คนนั้นเข้าวัดมากขึ้น อย่าว่าอย่างงู้นอย่างงี้เลย ยังไงลูกเองก็ขอโชคขอลาภบ้างนะขอรับ สาธุ สาธุ

เรื่องเล่าตำนานสมเด็จพระนเรศวร กับหญิงชรา “แม่ปลื้ม”

          สำหรับบทก่อนสุดท้ายนี้ก็เป็นการนำเกร็ดเรื่องราว เรื่องเล่า นิทาน หรืออะไรก็ตามมาเล่าให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านบทความนี้ ซึ่งบางท่านอาจเคยได้รับชม รับฟังมาบ้างแล้ว ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะมีอยู่ใน "ภาพยนตร์ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช" สักภาคหนึ่ง (จำไม่ได้ว่าอยู่ภาคไหน) แต่สำหรับใครที่ยังไม่เคยทราบ ก็ลองรับชมกันต่อเลยครับ เรื่องก็มีอยู่ว่า...

           แม่ปลื้มเป็นชาวบ้านอยู่ริมน้ำชานพระนครคนเดียว ไม่มีลูกหลาน วันหนึ่งสมเด็จพระนเรศวร พระองค์ทรงพายเรือมาเพียงพระองค์เองท่ามกลางสายฝน เมื่อเสด็จมาถึงก็ทรงทอดพระเนตรเห็นกระท่อมหลังหนึ่งยังมีแสงตะเกียงอยู่ เวลานั้นเป็นเวลาค่ำอยู่ สมเด็จพระนเรศวรจึงทรงแวะขึ้นมาไปยังบนกระท่อม เมื่อแม่ปลื้มเห็นชายฉกรรจ์เสื้อผ้าเปียกขึ้นมาจึงได้กล่าวเชื้อเชิญด้วยความมีน้ำใจ 

          แต่พระองค์ท่านทรงเสียงดังตามบุคลิกของนักรบชายชาตรี แม่ปลื้มได้กล่าวเตือนว่า "ลูกเอ๋ย เจ้าอย่าเสียงดังนักเลย เวลานี้ค่ำมากแล้วเดี๋ยวพระเจ้าแผ่นดินท่านทรงได้ยินจะโกรธเอา" พระองค์กลับตรัสด้วยเสียงอันดังขึ้นอีกว่า ข้าอยากดื่มน้ำจัณฑ์ ข้าเปียกข้าหนาวอยากได้น้ำจัณฑ์ให้ร่างกายอบอุ่น แม่ปลื้มพลันยิ่งตกใจขึ้นมากอีก เพราะว่าวันนี้เป็นวันพระ แม่ปลื้มได้กล่าวว่า ถ้าจะดื่มจริงๆ เจ้าต้องสัญญาว่าไม่ให้เรื่องแพร่หลาย เดี๋ยวพระเจ้า แผ่นดินรู้ จะอันตราย 

           พระนเรศวรรับปาก แม่ปลื้มจึงหยิบน้ำน้ำจัณฑ์ให้เสวย สมเด็จพระนเรศวรได้ทรงประทับค้างคืนที่บ้านของแม่ปลื้มเช้าจึงได้เสด็จกลับวัง ต่อมาได้จัดขบวนมารับแม่ปลื้มไปเลี้ยงในวัง ด้วยความที่แม่ปลื้มเป็นคนมีเมตตา จงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ หลังจากแม่ปลื้มเสียชีวิต สมเด็จพระนเรศวรทรงจัดงานศพให้อย่างสมเกียรติ แล้วสร้างวัดให้แม่ปลื้มโดยพระราชทานนามว่า “วัดแม่นางปลื้ม” 

---

ของเด็ดต้องบอกต่อ

          เมื่อออกจากวัดแม่นางปลื้มแล้ว ข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามก็จะเป็นอีกส่วนของวัดแม่นางปลื้มเช่นกัน และจะมีสะพานข้ามคลองไปยังตลาดแห่งหนึ่ง ตลาดแห่งนี้เมื่อใดที่เรามีโอกาสมาจังหวัดอยุธยา ก็จะพยามแวะมานี้ทุกครั้ง สถานที่นั่นก็คือ "ตลาดหัวรอ" เมื่อมาตลาดอย่างนี้ เราก็จะแนะนำให้ทุกท่านที่สนใจตามเรามาซึ่งเรามีนำเสนอในวันนี้มีอยู่ 2 ร้านด้วยกัน ถึงตอนนี้ใครหิวแล้วบ้าง เอาเป็นว่าเดินตามเรามาเลยครับ

ร้านแรก 

          ถ้าคุณอยากรองท้องเรียกน้ำย่อยก่อนกินอาหารจานหลัก และหากคุณเคยกินเต้าหู้ทอดที่ไหนว่าอร่อยมาก่อน สำหรับเราให้ร้านนี้เป็นร้านหนึ่งในดวงใจ ที่สุดของ เต้าหู้ทอด ที่ผิวนั้นบางเฉียบ กรอบนอกแต่นุ่นใน ที่แบบกินเปล่า ๆ ยังอร่อย ไม่อุ่นก็อร่อย ยิ่งจิ้มน้ำจิ้มสูตรเด็ดไม่ต้องพูดถึง อร่อยจนหาร้านที่จะมาเทียบเคียงได้ยาก (หากคุณคิดว่าเราเว่อเกินไปอาจต้องไปลอง) เราแนะนำร้านของคุณป้าท่านนี้ ที่สุดของในตลาดหัวรอ รับรองคุณอาจจลืมหลาย ๆ ที่ที่เคยกินมาเลยก็ว่าได้ แต่มี อยู่ 2 ข้อที่ต้องแจ้งให้ทราบ 

1. ร้านป้านั้นรับแต่เงินสดเท่านั้นไม่รับโอน  

2. ป้าค่อนข้างอินดี้หน่อย แบบว่าไม่ค่อยชอบการกดดัน ดังนั้นต้องสั่งอย่างใจเย็น และรออย่างใจเย็นเพราะบางทีของมีอยุ่แต่ยังไม่ได้ทอด และถ้าคิวเยอะมาก ป้าแกก็จะบอกว่าหมด ดังนั้นใจดีกับคุณป้าหน่อยนะทุกคน

 ร้านที่สอง

           เมื่อกินของทอดแล้วต้องตบท้ายล้างคอด้วยน้ำหวานชื่นใจ จะชาร้อน ชาเย็น โอเลี้ยง หรือกาแฟจะยกล้อ หรือยกเค้า...เอ้ยไม่ใช่ ร้านนั้นอยู่ไม่ไกลก็อยู่ตรงข้ามเยื้องออกมานิด ๆ กันกับร้านเต้าหู้ทอด ซึ่งคุณน้าหรือคุณพี่ (ไม่รู้จะเรียกอะไรแต่ห้ามเรียกลุง อิอิ) เจ้าของร้านใจดีสุดๆ ขายกันในราคาแบบ ขายเอาสังคม ไม่เน้นรวย ที่มาพร้อมกับรสชาติที่หวานหอมละมุน ถ้าสั่งร้อนพี่เขาก็จะมีชาร้อนไว้ให้ล้างคอฟรี ๆ อีกด้วย เอาเป็นว่ามาแล้วอย่าลืมแวะใช้บริการนะ สั่งพี่เค้าหน่อยเอาสังคม พี่เขาใจดีฝุด ๆ 

เอาหละครับแวะกันมาทำบุญกันเยอะ ๆ อย่างน้อย ก็จะเป็นการเริ่มจากการให้ทาน บารมี และได้เที่ยวไปด้วยในคราวเดียวกัน

ทานะปาระมี สัมปันโน, ทานะอุปะปาระมี สัมปันโน, ทานะปะระมัตถะปาระมี สัมปันโน,

---

อ้างอิง : museumthailand.com, ayutthaya.go.th

---

สวัสดี

- เสือซ่อนยิ้ม-