เราเดินเลียบอ่าวมะนิลาเพื่อไปสวนรีซาล ระหว่างทางผ่านร้านขายกล้วยทอด แต่ไม่ได้เป็นกล้วยแขกแบบบ้านเรา โดยเขาจะเอากล้วยทั้งลูกลงไปทอด แล้วนำไปชุบกับคาราเมล ดูแปลกดี ผมจะซื้อเพื่อลิ้มลอง แต่จุ๋ยค้านเสียงแข็งว่าอย่าเลย ซื้อของริมทางแบบนี้หากท้องเสียจะลำบาก เป็นอันอดกิน แต่สุดท้ายผมก็สามารถหากลวิธีให้คุณชายจุ๋ยลิ้มลองกล้วยทอดริมถนนนี้ได้ จนเอ่ยปากว่าของริมทางก็อร่อยเหมือนกันก็เมื่อเดินทางไปถึงเมืองซีบูโน่น

เกือบต้องปาดเหงื่อเมื่อเดินมาถึงทางเข้าสวนรีซาล จึงขอเต็มพลังให้กับร่างกายก่อน โดยปากทางเข้ามีร้าน Jallibee ตั้งอยู่ ร้านนี้ขายอาหารประเภทฟาสฟู้ด เน้นเมนูไก่ทอด มีผึ้งตัวสีแดง ก้นลายคาดเหลือง ใส่หมวกกุ๊กเป็นมาสคอต ซึ่งเมื่อวานในย่านมากาติเราก็เห็นร้านนี้ตั้งอยู่หลายสาขามาก แต่ละสาขาใหญ่ๆทั้งนั้น ด้วยเหตุที่ไม่ค่อยชอบอาหารฟาสฟู้ดผมจึงไม่ได้เข้าไปลิ้มลอง แต่จุ๋ยบอกว่า นี่แหละคือร้านฟาสฟู้ดทรงอิทธิพลในฟิลิปปินส์ ที่หากใครมาประเทศฟิลิปปินส์แล้วไม่ได้เข้าร้านนี้อาจเรียกได้ว่ามาไม่ถึง

ร้าน Jallibee เป็นร้านเชื้อชาติฟิลิปปินส์ มีนาย Tony Tan Caktiong ชาวฟิลิปิโน เชื้อสายจีนเป็นเจ้าของ ในประเทศฟิลิปปินส์มีร้าน Jallibee มากมาย ไม่ใช่แค่มีทุกจังหวัด ทุกอำเภอ แต่มีแทบทุกหัวมุมถนน เรียกได้ว่ามีสาขามากพอๆกับร้าน 7 eleven ก็ว่าได้ ทำเอาร้าน KFC หรือ McDonalds ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกัน ต้องเงียบเหงา ในขณะที่ภายในร้าน Jallibee นั้นเนื่องแน่นไปด้วยลูกค้า ปัจจุบันได้ขยายสาขาไปทั่วโลกมากกว่า 3,000 สาขา สำหรับในประเทศไทย ได้ข่าวว่าจะมีการมาตั้งสาขาเร็วๆนี้ งานนี้จึงต้องแข่งกันหน่อย ว่าระหว่างไก่ทอดฟิลิปปินส์ กับ ไก่ทอดหาดใหญ่ อันไหนจะแน่กว่ากัน

อาจเป็นเพราะตั้งอยู่หน้าสวนรีซาล เช้าวันอาทิตย์เช่นนี้ เกินครึ่งของลูกค้าล้วนสวมกางเกงขาสั้น รองเท้ากีฬา เป็นสิ่งที่บอกให้รู้ว่าพวกเขาเพิ่งเสร็จจากการออกกำลังกายในสวน ในเวลานี้ความยาวของแถวในการต่อคิวซื้ออาหารจึงยาวเป็นงูเลื้อย แต่ไม่ต้องกลัวว่าไม่มีที่นั่ง เพราะส่วนมากจะสั่งใส่ถุงหอบกลับไปกินที่บ้านกันหลายชุด เรียกได้ว่าเช้าวันหยุดแบบนี้ นอนกินไก่ Jallibee ที่บ้านก็มีความสุขแล้ว เราซื้อแบบเป็นชุด มีข้าว ไก่ทอด และไข่ดาว หน้าตาอาหารนั้นดูแห้งๆ เพราะปราศจากซึ่งผัก สำหรับรสชาติของไก่ทอดนั้น ถือว่าอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานของอาหารฟาสฟู้ด แต่หนักเค็มไปหน่อย ลิ้นคนไทยอย่างเราจึงฟันธงไปว่า ไก่ทอดหาดใหญ่อร่อยกว่าเป็นไหนๆ

แม้จะยืนอยู่หน้าทางเข้า แต่เราก็ยังไม่ข้ามถนนไปยังสวนรีซาลสักที สาเหตุเป็นเพราะ ณ จุดนี้เป็นไฟแดง จึงมีรถจี๊ปนีย์สีสันกระแทกตาจอดติดไฟแดงให้เราได้ถ่ายรูป งานนี้จุ๋ยถ่ายรูปรถจี๊ปนีย์ทุกคันที่วิ่งมา จนน่าจะทำเป็นแคตตาล็อตรูปรถจี๊ปนีย์ได้ครบทุกสี กว่าที่จะได้ข้ามถนน สัญญาณไฟแดงจึงผ่านไปแล้วร่วม 10 ครั้ง !

สวนรีซาล (Rizal ParK) เป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ใจกลางกรุงมะนิลา หากจะเปรียบก็คงประมาณสวนลุมพินี หรือสวนจตุจักรในกรุงเทพมหานคร ที่ชาวบ้านชาวเมืองต่างใช้เป็นที่พักผ่อน ออกกำลังกาย และพบปะกัน ในระหว่างการเดินเข้าสวน จุ๋ยพูดลอยๆขึ้นมาว่า มาเที่ยวฟิลิปปินส์แล้วชวนมาเที่ยวสวน นี่อยากรู้จริงๆว่าพวกฝรั่งเวลามาเที่ยวกรุงเทพ เขาจะไปเที่ยวสวนลุมฯกันหรือเปล่า แหมพูดอย่างนี้ก็อยากรู้เหมือนกันว่า เวลาฝรั่งมาเที่ยวกรุงเทพ เขาจะยืนถ่ายรูปรถตุ๊กตุ๊กนับสิบๆคันริมถนนแบบนี้ไหม

ไม่เอาดีกว่า ไม่ทะเลาะกันดีกว่า เพราะเดี๋ยวจะเที่ยวด้วยกันไม่ครบตามโปรแกรมที่วางไว้ ชื่อของสวนรีซาลนี่ตั้งขึ้นเพื่อระลึกถึงวีรบุรุษของชาวฟิลิปิโนคือ นายแพทย์โฮเซ รีซาล ผู้นำทางความคิด ที่ปลุกให้ชาวฟิลิปิโนลุกขึ้นทวงคืนเอกราชจากสเปน ผ่านหนังสือเรื่อง Noli Me Tangere หรือ อันล่วงละเมิดมิได้ ที่สะท้อนการถูกกดขี่ข่มเหงจากการปกครองของสเปน สุดท้ายเขาถูกจับกุมตัวและถูกประหารชีวิตด้วยวัยเพียง 35 ปี ซึ่งนั่นเป็นชนวนให้ชาวฟิลิปิโนลุกฮือเรียกร้องเอกราชในเวลาต่อมา โดยด้านหน้าสวนเป็นที่ตั้งของอนุสาวรีย์นายแพทย์โฮเซ รีซาล และยังเป็นตำแหน่งหลักกิโลเมตรที่ศูนย์ของกรุงมะนิลา

ไม่ใช่เพียงอนุสาวรีย์ของนายแพทย์โฮเซ รีซาล แต่ภายในสวนแห่งนี้ยังมากไปด้วยรูปปั้นของเหล่าวีรบุรุษชาวฟิลิปิโนขนาดครึ่งตัวตั้งเรียงรายไปตามทางเดินริมสระน้ำ ทั้งริมอ่าวมะนิลาที่เพิ่งจากมา และภายในสวนรีซาลแห่งนี้ทำให้รู้สึกว่าประเทศฟิลิปปินส์นั้นชอบการสร้างอนุสาวรีย์เพื่อระลึกถึงคนสำคัญของประเทศยิ่งนัก

ทีแรกก็เดินอ่านเหมือนกันว่ารูปปั้นเหล่านี้คือใคร สำคัญกับฟิลิปปินส์อย่างไร แต่ด้วยเหตุที่ไม่ได้เป็นคนประเทศนี้จึงไม่รู้สึกอินอะไรนัก อีกทั้งมองไปโดยรอบ นอกจากอนุสาวรีย์รีซาลที่พอมีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกแล้ว ภายในสวนก็มีเฉพาะชาวฟิลิปิโน ในเวลานี้จึงเริ่มรู้สึกแบบที่จุ๋ยพูดว่า อยากรู้จริงๆว่าพวกฝรั่งเวลามาเที่ยวกรุงเทพ เข้าจะไปเที่ยวสวนลุมฯกันหรือเปล่า แต่ขอเปลี่ยนใหม่เป็น อยากรู้จริงๆว่าพวกฝรั่งเวลามาเที่ยวกรุงมะนิลา เขาจะไปเที่ยวสวนรีซาลกันหรือเปล่า