Third day

ผมตัดสินใจออกจากงานและมาทำตามสิ่งที่ใจบ้าๆเรียกร้อง

Part1:
กาแฟที่ลุง "ณรงค์" ดริปให้กินเมื่อวานออกฤทธิอย่างรุนแรงมันทำให้ตาค้างและนอนไม่หลับผมเริ่มอยู่ไม่สุขและทักหาเพื่อนอย่างบ้าคลั่งแต่โชคไม่เข้าข้างสัญญาณโทรศัพท์ไม่ค่อยมีจึงต้องนอนกระสับกระส่ายอยู่ในเต้นท์ เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆจน 20.00 น. อาการหิวเริ่มเข้าโจมตีผมจึงตัดสินใจออกไปหาอะไรกิน หน้าอุทยานออบหลวงบอกมีร้านอาหารที่ราคาไม่แพงและใจดีมากผมซัด "ข้าวหมูกระเทียม+ไข่ดาว" ไปแบบอิ่มๆแค่ 50 บาทเท่านั้น (ขออภัยรูปหาย) กินเสร็จก็คิดว่าจะง่วงแต่มันไม่ใช่เลยเพราะความแรงของกาแฟยังวิ่งวนอยู่ในหัว ผมหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านและก็หลับไป

ผมตื่น 7.30 น. ด้วยความสดชื่นแจ่มใสมีความตั้งใจที่จะผจญภัยศึกษาเส้นทางธรรมชาติสักหน่อยก่อนออกเดินทางไปสถานีต่อไป ด้วยความมุ่งมั่นที่มีผมก็ลุยทันที(ข้าวปลายังไม่ตกถึงท้อง) อุทยานแห่งชาติออบหลวงคำว่า "ออบหลวง" มาจากออบที่แปลว่าช่องแคบและหลวงที่แปลว่าใหญ่รวมกันจริงกลายเป็นช่องแคบขนาดใหญ่ ที่นี้เป็นแหล่งเรียนรู้ประวิติศาสตร์อย่างดีทีเดียวเพราะความสมบูรณ์ของหลักฐานโบราณชิ้นสำคัญที่มีสภาพครบถ้วนและการดูแลของเจ้าหน้าที่ที่ใส่ใจอย่างดี ผมตื่นเต้นมากที่จะได้พบเจอกับอะไรใหม่ๆ ด้วยความชอบส่วนตัวที่มีความหลงไหลในของเก่าและประวัติศาตร์อยู่แล้วจึงทำให้การผจญภัยในครั้งนี้ของผมสนุกยิ่งขึ้น

ผมเดินมาจนถึงจุด check point แรก ตอนนั้นในใจมีความสุขมากเพราะได้ทำในสิ่งที่อยากทำโดยไม่ต้องกังวลอะไร ภาพประกอบอาจจะไม่สวยแต่บรรยากาศที่มีลมเย็นพัดผ่านและเสียงลำธารที่ไหลอย่างไม่หยุดนิ่ง มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกแต่อยากให้ทุกท่านได้มาสัมผัสมันด้วยตัวเอง "ผาจูบกัน" เกิดขึ้นโดยน้ำเจาะทะลุหินซึ่งใช้เวลาหลายล้านปีความอัศจรรย์ที่ธรรมชาติสรรค์สร้างนี้เป็นความสวยงามที่น่าชื่นชม

ตอนนี้ผมเปี่ยมด้วยความสนุกและความสุขจึงทำให้ผมเดินได้อย่างกับทหารที่ไปรบซาอุ แต่เมื่อผมเดินไปได้สักพักขาผมเริ่มปวดการหายใจเริ่มติดขัดการทรงตัวเริ่มมีปัญหา นี้เป็นอาการที่บอกว่าร่างกายเหนื่อยแล้วแต่ว่าใจที่อยากรู้อยากเห็นว่าข้างหน้ามันมีอะไรจึงทำให้ผมเดินต่อไปได้แบบสบายๆ เส้นทางที่เดินนั้นเต็มไปด้วยก้อนหินที่คมและใบไม้อยู่เต็มพื้นต้องระมัดระวังเป็นอย่างดีในการเดินเพราะอาจจะเกิดอันตรายได้

ผมผ่านจุด check point ไปหลายจุดและพบเจอเรื่องราวของประวัติศาสตร์มาตลอดทางความน่าพิศวงของคนสมัยก่อนคือการทำอะไรสักอย่างที่มีค่าแล้วส่งต่อมาให้คนรุ่นปัจจุบันได้เรียนรู้ ผมชอบที่จะอ่านพวก Description (คำอธิบาย) ตามสถานที่ต่างๆเพื่อจะได้รับรู้ถึงสิ่งที่กำลังเห็นตรงหน้าอย่างมีเรื่องราว

ผมมาถึง view point "จุดชมวิวผาช้าง" ผมลัดเลาะและระมัดระวังที่สุดจนได้ไปถึงยอดของผาความรู้สึกในตอนนี้บอกเลยว่าโคตรเหนื่อย!!!! ผมนั่งพักทันทีไม่รีรอเพราะรู้สึกหน้าจะมึดหลังจากที่ได้พักหายใจหายคอก็เริ่มสำรวจบริเวณรอบๆ เราสามารถมองเห็นทิวทรรศ์ของอุทยานแห่งชาติออบหลวงได้ผ่านที่นี้บรรยากาศรอบๆดีมาก ลมที่เย็นบวกกับความเงียบสงบของธรรมชาติทำให้ผมไม่อยากออกจากที่นี้ไปเลย ผมนั่งอยู่สักพักก็ปีนปายลงมา เอาจริงเส้นทางที่จะขึ้นไปที่ผานี้ค่อนข้างอันตรายเพราะมีความชันและลื่นมากจริงๆแล้วมีป้ายเตือนว่าอันตรายห้ามเข้าแต่ด้วยความน่ามึนของผมจึงมั้วเข้าไปจนได้ 

ผมค่อยๆใต่ลงมาเพราะความชันและอันตรายตอนนี้ความรู้สึกหิวเริ่มโจมตีเพราะเวลานี้ก็ปาไป 10.00 น. แล้วความสวยงามที่ผมเห็นเมื่อกี้นั่นหายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้สมองผมไม่สนใจอย่างอื่นนอกจากอาหารผมรีบลงมาอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้างในใจคิดอยู่อย่างเดียวว่าเมื่อไรจะถึงข้างล่างจะได้ไปกิน ความเหนื่อยความหิวเมื่อมาเจอกันมนุษย์ก็แสดงออกถึงบางสิ่งในใจที่ซ้อนอยู่ เมื่อผมมาถึงข้างล่างก็ได้ครุ่นคิดในใจว่าจริงๆแล้วคนเรานั้นถ้าให้ค่ากับอะไรสิ่งนั้นมันก็จะสำคัญเสมอ ไม่ใช่แล้วว่าปลายทางหรือระหว่างทางคือสิ่งไหนคือสำคัญ แต่มันขึ้นอยู่ที่เราให้สิ่งไหนมีค่าถึงจะเหนื่อยร้อนหิวแต่ถ้าเราให้ค่ากับสิ่งที่เราอยากทำเราจะมีแรงเอาชนะกับอุปสรรค์ที่เข้ามาได้และสำคัญคือสิ่งไหนที่เราให้ค่ากับมันสิ่งนั้นจะสวยงามเสมอ

Part2:
หลังจากผจญภัยเดนตายเสร็จผมเก็บของและกินข้าวร้านเมื่อวานด้วย technique การจูนคนที่สะสมมาตลอดชีวิตจึงได้กินข้าวพิเศษกับน้ำในราคา 55 บาท จุดหมายถัดไปของผมคือน้ำตกแม่เตี๊ยะซึ่งผมก็เล็งไว้แล้วว่าจะไปกางเต้นท์นอนที่นั่นเพื่อประหยัดค่าเดินทาง

ผมตั้ง GPS เสร็จไม่รอซัดยาวทันทีเส้นทางที่จะเข้าถึงน้ำตกบอกเลยว่าอย่างดุขับไม่ดีมีไปคุยกับรากมะมวง การจะนำมอเตอร์ไซต์เข้าไปผู้ขี่ควรมีทักษะในการควบคุมรถในระดับดีเพราะเส้นทางมีความคดเคี้ยวและโค้งหักศอกเป็นจำนวนมากควรมีสมาธิและสติในการขี่ เมื่อผมไปถึงก็ต้องพบกับความเศร้าใจเพราะอุทยานมันปิดปรับปรุงห้ามเข้าห้ามกางเต้นท์แต่ด้วยความมึนของผมจึงทำให้มั้วดงแอบเขาไปอย่างเนียนๆ รถแม็คโคและการปรับปรุงชุดใหญ่อยู่ที่นี้ไอ้ผมก็จะมึนกางมันตรงนั่นเลยก็อะไรอยู่เพราะมีผมกับทีมงานชนเผ่าอยู่สามคนอาหารก็ไม่มีห้องน้ำก็ยังไม่เสร็จอันตรายเกินไปกว่าความมึนของผมจะรับไหวจึงขอตัวกลับดีกว่า

น้ำตกแม่เตี๊ะพอมองใกล้ๆแล้วรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่มันมอบให้ความเย็นสบายและบรรยากาศที่ร่มรื่นบวกกับความเขียวขจีของหมู่แมกไม้มันทำให้ผมรู้สึกอยากนอนที่นี้มันสะเลยแต่อย่างที่บอกครับมันอันตรายเกินไป "นักผจญภัยที่ดีต้องมีความปลอดภัยไว้ก่อน" ก่อนกลับผมก็ถ่ายรูปและเสพบรรยากาศประมาณชั่วโมงนิดๆ ผมจินตนาการไม่ออกเลยว่าในช่วงที่ยังไม่มีการปรับปรุงมันจะสวยงามขนาดไหนอยากให้ทุกท่านได้ไปสัมพัสกับความสวยงามนี้ด้วยตัวของท่านเองนะครับ

ระหว่างทางกลับผมรู้สึกผิดปกติกับดวงตา อยู่ดีๆมันก็ปวดๆคันๆขึ้นมาผมคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงได้พบสาเหตุเพราะว่าผมใช้สายตามาทั้งวันบวกกับความอ่อนล้าและเมื่อวานนอนไม่หลับเพราะซัดกาแฟไปเยอะแถมยังอ่านหนังสือในที่ไฟน้อยจึงทำให้เกิดอาการได้ ผมจึงได้ตั้ง GPS ไปซื้อยามา heal (รักษา) ลูกตาผมก่อนเพราะถ้าผมใช้สายตาไม่ได้งานนี้จบกัน 

ผมนึกขึ้นได้ว่ายังไม่มีที่นอนนี้ว่าจะเอาไงดีวันนี้ในใจก็หงุดหงิดเพราะแผนที่วางไว้พังไม่เป็นท่าจะซัดยาวเข้าเมืองมันก็ 70 กว่าโล ถามว่าไหวไหมมันก็ไม่แย่แต่จะถึงมืดหน่อย ตอนนี้บอกเลยว่าตูดผมมันระบมหมดแล้วต้องหาที่พักแถวนี้จนสุดท้ายมาได้ cactus hostel ใกล้ๆจอมทองซึ่งที่นี้ผมนึกว่าอยู่ Taxes เพราะมีกระบอกเพร็ชเต็มไปหมดราคามิตรภาพดีเพราะจองผ่าน Agoda ที่นี้เป็น Hostel เล็กๆที่มีห้องอยู่ทั้งหมด 3 ห้อง ที่ผมอยู่คือห้องใหญ่มีแอร์ 249 บาท ห้องน้ำสะอาดและเจ้าของเป็นกันเองถ้าใครชอบกระบองเพร็ชอยู่แล้วบอกเลยว่ามีความสุขแน่นอน คืนนี้ผมก็ฝากชีวิตไว้ที่นี้

หลังจากทำภารกิจส่วนตัวเสร็จก็ปาเข้าไป 16.00 น. ผมจึกนอนพักแปปหนึ่งและตอนเย็นว่าจะออกไปหาอะไรกิน ผมขี่รถวนหาจนทั้วก็ไม่รู้ว่าจะกินอะไรนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เรามาเที่ยวเหนือนี้ว่าต้องจัดอาหารพื้นเมืองหน่อยแล้ว ข้าวซอยเป็นสิ่งแรกที่เข้ามาในหัวจึงตั้ง GPS ไปเพื่อหวังว่าจะซัดข้าวซอยแบบมูมมามแต่สุดท้ายหลงทางหาร้านข้าวซอยไม่เจอ วันนี้จึงจบด้วยขนมจีนน้ำเงี้ยวใกล้ Hostel ที่โคตรเยอะในราคา 30 บาท สุดท้ายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเราไม่สามารถกำหนดอะไรได้ตามที่เราต้องการ 100% วันนี้ถึงจะเหนื่อยปวดตูดผิดหวังแต่โคตรมันกับการผจญภัย