Walk In … Indonesia ตอนที่ 8 จากตลาดเช้า สู่แดดยามเช้าที่ป่าลิง

ทันทีที่แสงของวันเริ่มขึ้น สองสาวก็ขอแยกทางกับผม ไม่ใช่โกรธเคืองอะไรกันหรอกครับ แต่เป็นเพราะเธอสองคนต้องการไปเดินช็อปตามประสาสาวๆ ปล่อยให้ชายหนุ่มหัวเดียวกระเทียมลีบอย่างผมเที่ยวอุบุดแบบชิวๆเพียงลำพัง

แม้จะต้องฉายเดี่ยว แต่งานนี้ไม่เดียวดาย เพราะตลาดเช้าอุบุดนั้นสุดแสนคึกคัก ทั้งคนซื้อและเหล่าแม่ค้า ที่ต่างเทินของขายมากันเต็มศีรษะ

สินค้าในตลาดเช้ามีทั้งของคาว และเหล่าขนมหวานหลากหลายแบบ ส่วนใหญ่หน้าตาไม่คุ้นเอาเสียเลย แต่บางอย่างก็หน้าตาคล้ายบ้านเรา เช่น ขนมถ้วยฟู ข้าวเหนียวปิ้ง และ ข้าวห่อที่ชาวบาหลีเรียกกันว่า บุบุด (Bubud) ซึ่งราดด้วยน้ำพริกและเครื่องเคียงหลายอย่าง แม้จะส่งกลิ่นรุนแรง แต่ก็เป็นที่นิยมชมชอบของชาวบาหลี จนต้องต่อคิวกันซื้อ

นอกจากนี้ยังมากไปด้วยผักสด ผลไม้สดที่มากันเป็นกระบุง โดยบรรยากาศการซื้อขายไม่ต่างจากตลาดในเมืองไทยนัก แต่หากจะมีความแตกต่างก็คงเป็นเรื่องวิธีการชั่งน้ำหนักของสินค้า เพราะที่ยังคงใช้ตาชั่งโบราณแบบถ่วงน้ำหนัก จึงเป็นสีสันที่หาไม่ได้แล้วในเมืองไทย

แต่หากถามผมว่า สิ่งใดสร้างสีสันให้กับตลาดเช้าแบบบาหลีได้มากที่สุด ขอตอบโดยไม่ลังเลเลยว่า คือ บรรดาดอกไม้สีสดนับสิบๆแบบ ที่นำมาวางขายเพื่อให้ชาวบาหลีซื้อไปใส่กระทงบูชาเทพเจ้า ในทุกเช้าความสวยสดของเหล่าดอกไม้จึงอาจซึมผ่านเข้าสู่จิตใจ ส่งผลให้วิถีชีวิตของพวกเขาดำเนินไปยังแช่มช้า ดุจดอกไม้ที่ค่อยๆแย้มกลีบบาน

ผมเดินทอดน่องจากตลาดเช้าไปตามถนนมังกี้ ฟอเรสต์ ผลจากการนอนดึกทำให้เหล่าร้านรวงบนถนนสายนี้ตื่นสาย ภาพของถนนสายนี้จึงต่างจากเมื่อคืนเหมือนเป็นคนละแห่ง แล้วสภาพของสองข้างทางก็เปลี่ยนไปเหมือนหลุดเข้าไปอีกโลกใบหนึ่ง เมื่อร้านรวงและเหล่ารีสอร์ทหรูที่ตั้งเรียงรายสองข้างทางได้เปลี่ยนเป็นเหล่าต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านจนร่มครึ้ม ใช่แล้วผมกำลังเข้าสู่ป่าลิง (Monkey Forest) ผืนป่าอันสมบูรณ์ที่ถูกห้อมล้อมด้วยกระแสของการท่องเที่ยว ที่นับวันจะทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกที

ลำแสงที่สอดส่องผ่านเรือนยอดไม้ เป็นเหมือนเส้นนำทางให้ผมก้าวเดินไปตามทางที่โอบล้อมด้วยเหล่าแมกไม้ ไม่ใช่แค่รูปปั้นลิงตัวโต แต่ในขณะนี้รอบตัวผมเต็มไปด้วยฝูงลิง บ้างก็ปีนป่ายต้นไม้ บ้างก็กำลังมีความสุขกับการกัดกินหัวมัน ในขณะที่หลายตัวกำลังขะมักเขม้นกับการหาเห็บให้แก่กัน

 

เส้นทางที่ร่มครึ้มพาให้ผมเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ แล้ววัดฮินดูกลางผืนป่าก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ผมไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปสัมผัสใกล้ๆ จึงพบว่าวัดนี้สร้างได้สอดรับกับสถานที่ตั้งยิ่งนัก เพราะเหล่ารูปปั้นที่ประดับประดาตามจุดต่างๆเปลี่ยนจากเทพเจ้าเป็นรูปปั้นลิง ที่อยู่ในท่วงท่าแตกต่างกันไป

นอกจากวัดแห่งนี้แล้ว ลึกเข้าไปตามเส้นทางที่ทิ้งตัวสู่ลำธารในหุบเขา ยังมีวัดเล็กๆอีกแห่ง ที่มีบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่ที่ปากทางเข้า แม้จะไม่มีชาวฮินดูมาอาบน้ำศักดิ์สิทธิ์เหมือนเช่นวัดเตียร์ตาอัมปึล แต่บรรยากาศที่สุดแสนลึกลับทำให้วัดในป่าลิงแห่งนี้กินขาด